هم تحریم بین‌المللی شده و هم تحریم داخلی. تورم هم قیمت‌اش را آن‌قدر افزایش داده که حتی خریدار داخلی‌اش به ۵ درصد نرسد. در یک کلام، «فرش ایرانی دیگر اولویت خرید نیست»؛ نه برای خارجی‌ها و نه برای داخلی‌ها! هرسال هم وضعیت بدتر می‌شود و آن شکوه ارزآوری ۵۰۰ میلیون دلاری‌اش را به ۵۰ میلیون دلار تقلیل داده است. خیلی‌ها می‌گویند فرش ایرانی بدترین ضربه را نه از تحریم‌های ظالمانه که از تصمیم‌هایی خورده که داخل کشور گرفته شده و هیچ تدبیری هم برای رفعش نیست. ۲۰ خرداد، «روز ملی فرش» ایران است و احتمالاً تب داغ چالش‌ها و مشکلاتش؛ اما شاید چند سال دیگر خبری از همین روز هم نباشد. چون فرش ایرانی به کنج انزوا نشسته. «عبدالله بهرامی»، مدیرعامل اتحادیۀ سراسری شرکت‌های تعاونی تولید‌کنندگان فرش دستباف شهری، روستایی و عشایر و رئیس کمیسیون فرش و صنایع‌دستی اتاق تعاون ایران، به‌بهانۀ این روز گفت‌وگویی با «پیام‌ ما» داشت و به نکات مهمی دربارۀ چالش‌های صنعت فرش ایرانی اشاره کرد. صحبت‌هایش را در ادامه بخوانید:

رئیس موزه ملی فرش ایران گفت: روزانه صدها قطعه فرش افغان به صورت قانونی از زابل وارد کشور می‌شود در بازار تهران اتیکت می‌خورد و به نام فرش ایرانی فروخته می‌شود.

|پیام ما| رویدادی با عنوان «سَرنخ » با حضور ۹ هنرمند و ۶ تن از کارشناسان هنری حوزهٔ فرش در موزهٔ فرش ایران برگزار می‌شود تا برای نخستین بار دست‌بافته‌های آنان مورد نقد و بررسی قرار بگیرد.

تاجر فرشی که نگران به فراموشی رفتن فرش ایرانی و بی‌ارزش شدن هنر بافندگی فرش است، در تلاش برای ارائه‌ی بهتر فرش دستباف ایرانی، رویداد «سرنخ» را به مدت سه روز در موزه فرش ایران برگزار می‌کند.