در کنفرانس بین‌المللی صیانت از منابع‌طبیعی و محیط‌ زیست که در دانشگاه محقق اردبیلی برگزار شد، یک گزاره بارها و بارها از سوی سخنرانان تکرار شد،‌ «جنگل‌ها به‌حال خود رها شده‌اند.» دربارهٔ «چه باید کرد» نیز اکثر استادان شرکت‌کننده روی یک گزینه اتفاق‌نظر داشتند «طرح‌های جنگلداری». از نظر آنها ایدهٔ تنفس در سال‌های اخیر نه‌تنها به بهبود شرایط منجر نشده، بلکه به نابسامانی در جنگل‌های شمال دامن‌زده است؛ در مقابل مدیران سازمان منابع‌طبیعی بر قانون تأکید کردند و اینکه بهره‌برداری توسط سیاستگذار ممنوع شده است.

در نگاه نخست منطقی می‌نماید که محصولات و کالاهایی که به آب زیادی نیاز دارند، در کشورهایی که با کمیابی آب روبه‌رو هستند تولید نشوند. بنابراین، اگر مصرف‌کنندگان، شرکت‌ها و دولت‌ها بدانند چه مقدار آب استفاده می‌شود، می‌توانند دربارهٔ اینکه چه چیزی بسازند و بخرند تصمیمات درستی بگیرند. کشورهایی که در وضعیت کمیابی آب به سر می‌برند، به‌جای استفاده از منابع محدود خود می‌توانند به واردات «آب مجازی» فکر کنند. آب مجازی آبی است که برای تولید کالا در جاهای دیگر استفاده می‌شود.