بایگانی مطالب : جامعه
درگذشت رهبر ارکستر ملی موسیقی اصفهان
«مرتضی شفیعی»، رهبر و بنیان‌گذار ارکستر ملی موسیقی اصفهان پس از تحمل ماه‌ها رنج بیماری از دنیا رفت.
افسانۀ بارورسازی
|پیام ما| اردیبهشت با هشدار قرمز هواشناسی شروع شد و بخش‌های بزرگی از غرب و مرکز و جنوب کشور درگیر بارندگی گسترده شدند. سیل بلوچستان را درگیر کرد و تصاویری از روان شدن آب در کرمان، اصفهان، خراسان‌جنوبی و یزد منتشر شد. این درحالی‌است که پیش‌بینی‌ها از سامانهٔ جدید در نیمهٔ دوم اردیبهشت خبر می‌دهند که بیشتر مناطق ایران، مخصوصاً نیمهٔ غربی و مناطق کویری را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد. این بارش‌ها یک‌بار دیگر صحبت از بارور کردن ابرها را به میان آورد. نکته‌ای که «صادق ضیائیان»، رئیس مرکز ملی پیش‌بینی و مدیریت بحران مخاطرات وضع هوای سازمان هواشناسی، در نشست علمی بارش‌های سیل‌آسا طی فروردین در جنوب و جنوب‌شرق کشور دربارهٔ آن گفت: «مدل‌های هواشناسی وقوع بارندگی شدید جنوب کشور و کشورهای حاشیهٔ خلیج‌فارس را از قبل پیش‌بینی کرده بودند و این مدل‌ها هیچ‌گونه اطلاعاتی از دخالت در افزایش یا کاهش بارش نظیر بارورسازی ابرها ندارند.»
۱۱۰ هزار میلیارد ریال خسارت اولیۀ سیل به سیستان و بلوچستان
|پیام ما| باران سیل‌آسایی که ۲۷ فروردین‌ماه شروع شد، سیستانوبلوچستان، خراسان، کرمان و یزد را زیر پا گذاشت، بارانی که دست به دست طغیان فصلی رودخانه‌ها داد و سیلاب شد، با گذشت چند هفته همچنان زندگی در جنوب ایران را تحت‌الشعاع خود قرار داده است؛ به‌ویژه در سیستانوبلوچستان که پیش‌ازاین زخم سیلاب‌های مکرر و خسارت‌های فراموش‌شده را بر تن داشت. گرچه کمک نیروهای مردمی و امداد سازمان‌های مرتبط در روزهای سیل و پس از آن به یاری این استان آمدند، اما به‌گفتهٔ مدیرکل ستاد بحران سیستانوبلوچستان ۴۲ راه روستایی و یک راه فرعی قدیمی در جنوب این استان همچنان مسدود است و برآورد اولیهٔ خسارت ۱۱۰ هزار میلیارد ریال شده که با توجه به حجم بارندگی‌ها درحال افزایش است.
چطور مدل اقتصادی «دونات» به پایداری شهرها کمک می‌کند؟
|پیام ما| در سال ۲۰۲۰ و در بحبوحه موج اول قرنطینه‌ها پس از همه‌گیری کووید، شهرداری آمستردام برای عبور از این بحران، استراتژی خود را اعلام کرد؛ پذیرش مفهوم «اقتصاد دونات». این مدل را «کیت راورث»، اقتصاددان بریتانیایی توسعه داد و از طریق کتاب او با عنوان «اقتصاد دونات: هفت راه برای فکر کردن مانند یک اقتصاددان قرن بیست‌ویکمی» در سال ۲۰۱۷ رایج شد. در این کتاب، «راورث» استدلال می‌کند که هدف واقعی اقتصاد نباید برابر با رشد باشد. در عوض، هدف این است که راهی برای ایجاد تعادل بین تأمین نیازهای همه افراد برای داشتن یک زندگی خوب و در عین حال محدودکردن تأثیر انسان‌ها بر محیط زیست پیدا کنیم. آمستردام هم از این رویکرد استفاده کرد: ارائه یک زندگی باکیفیت برای همه بدون اعمال فشار اضافی بر روی کره زمین.
سریال «حشاشین» غیرمجاز است
سریال تلویزیونی حشاشین که به‌تازگی مورد توجه زیادی قرار گرفته و عده‌ای نقدهایی را نیز به آن وارد می‌دانند، به ماجراهای فرقه اسماعیلیه به رهبری حسن صباح می‌پردازد که در قرن یازدهم میلادی در بخشی از ایران حکومت می‌کرد و با سلجوقیان حاکم بر ایران در نبرد بود. حالا مدیرکل نظارت و تطبیق ساترا گفته است که پخش آن هم در پلتفرم‌های داخلی مورد تایید ساترا نیست.
سرنوشت نامعلوم شهر باستانی جیرفت
ساخت یک شهرک جدید در عرصۀ شهر باستانی معروف به «دقیانوس» در جیرفت، این محوطه تاریخی را مورد تهدید قرار داده است.
موسیقی نواحی آذربایجان در «قاوال مکتبی»
آلبوم «قاوال مکتبی» در حوزه موسیقی نواحی ایران به‌تازگی منتشر شده است.
روایت سرگذشت کارگران کارخانه چیت‌سازی بهشهر در یک نشست
سومین نشست حقوق و ادبیات در خانه اندیشمندان علوم انسانی به مناسبت هفته کارگر برگزار می‌شود.
مرمت غیراصولی یک یخدان ۲۲۰ ساله
بارش‌های بهاری در هفته گذشته در شهرستان سیرجان خساراتی را به برخی بناهای تاریخی این شهرستان وارد کرده و یکی از این بناها، یخدان روستای محمودآباد سیرجان بوده است.
این جامعه پر از سؤال است
مفهوم جامعهٔ مدنی در ایران در دههٔ هفتاد و با قدرت گرفتن اصلاح‌طلبان بروز و ظهور پیدا کرد. اما متفکران و روشنفکران آن دوره چه درکی از آن مفهوم داشتند و امروز پس از گذشت حدود سی سال، جامعهٔ مدنی چه معنایی پیدا کرده است و به چه کار می‌آید؟ آیا جامعهٔ مدنی در معنایی که سابقا به کار برده می‌شد می‌تواند پاسخگوی سوالات این نسل از جامعهٔ ایران باشد؟ محمدجواد غلامرضاکاشی، استاد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، در نشست «جامعهٔ مدنی، دولت و زندگی روزمره»، دربارهٔ لزوم تغییر درک ما از جامعهٔ مدنی و اشکالات آن می‌گوید: «درک ما از جامعهٔ مدنی همان درک دهه هفتاد است که عمرش به سر رسیده و لازم است که از آن فاصله بگیریم. درک از جامعهٔ مدنی در دهه هفتاد میان فرد و دولت مستقر می‌شد و کارکرد آن حمایت از مردم در مقابل دولت و قدرت بخشیدن به افراد در برابر ساختارهای قدرت بود و قرار بود عصای دست دولت اصلاحات برای پیشبرد دموکراسی باشد. بعدها اما معنای دیگری اضافه شد اینکه جامعهٔ مدنی دست ناتوانان را بگیرد و رنج مردم را التیام دهد.»
