نتایج جستجو برای: سال آبی
مسئولیت اجتماعی شرکتی نباید به معامله تبدیل شود
|پیام ما| «مسئولیت اجتماعی شرکتی» یکی از مفاهیم نو در زمینهٔ توسعه پایدار و فعالیت اقتصادی بنگاههای اقتصادی است. انجام این طرح ها بخشی از رویکرد شرکتها در زمینهٔ پایداری Sustainability است اما در برخی از کشورهای جهان و از جمله ایران برخی طرح های داوطلبانه شرکت ها در زمینهء فعالیت های محیط زیستی و اجتماعی به محلی برای سرپوش گذاشتن بر دیگر اقدامات مخرب شرکتها در این حوزههاست. اکنون مدیرکل هوا و تغییراقلیم سازمان حفاظت محیط زیست هم یکی از مسئولانی که دربارهٔ تبعات این رویکرد هشدار میدهد. داریوش گل علیزاده دیروز در همایشی در بندر ماهشهر به صراحت گفته طرحهای مسئولیت اجتماعی شرکتی نباید به محلی برای بده بستان و معامله تبدیل شود.
تابستان سخت در راه است
رئیس موسسه تحقیقات آب کشور با اشاره به تغییرات شرایط آبوهوایی گفت: «بر اساس برآوردهای 100 سال گذشته، دمای هوا افزایش 1.5 درجهای بهصورت پلکانی داشته است، در سال گذشته دمای هوای کشور 1.3 درجه افزایش یافت و بیشترین تغییر آن در فصل تابستان رخ داد؛ به عبارت دیگر تغییری که در طول یک قرن تجربه شده بود در یک سال صورت گرفت و تجربه شد».
ایران رتبه اول شدت مصرف انرژی در دنیا
مدیرکل هوا و تغییرات اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به این که ایران از نظر شدت مصرف انرژی رتبه اول دنیا را دارد گفت: شدت مصرف انرژی در ایران دو برابر میانگین دنیا، ۱۵ برابر کشور ژاپن و دو و نیم برابر کشور چین است.
نجات معجزه آسا از عمق چاه ۳۰ متری پس از ۳ شبانه روز
جوانی که در عمق چاهی ۳۰متری در شهرستان بم سقوط کرده بود پس از ۳ شبانه روز از مرگ نجات یافت.
خشک مثل«آقگل»
تالاب آقگل ملایر خشک است. از نظر قانون معلوم نیست کدامیک از دو استان همدان و مرکزی که تالاب «آقگل» درست در مرزشان قرار دارد، باید حقابهٔ این تالاب را تأمین کند. برداشتهای بیرویه از آبهای سطحی و رودخانههای روان بهسمت تالاب و آبهای زیرزمینی بهشکل فزاینده ادامه دارد. شهریور ۱۴۰۰ در شورای برنامهریزی استان همدان کتابچهای تصویب شد که براساس آن دستگاههای اجرایی مکلف بودند اقدامات اولویتدار برنامهٔ مدیریت جامع تالاب آقگل را اجرا کنند و پیشرفت کار را به ادارهکل حفاظت محیط زیست استان همدان گزارش دهند. ادارهکل محیط زیست همدان اعلام کرده با انجام مطالعاتی با عنوان «مطالعهٔ حوزهٔ آبخیز دریاچه نمک» در حال انجام این طرح است و امیدوار است تابستان آینده طرح به پایان برسد. حقابهٔ تعیینشده برای حفظ این تالاب دو میلیون مترمکعب است، اما معلوم نیست این حقابه از کدام محل و استان تأمین شود. تنها عنصر مشخص این میان خشکی تالاب است. بنابه اعلام ادارهکل محیط زیست همدان سال ۹۸ و پس از سیلاب زمستان ۹۷ و بهار ۹۸، آخرینباری بود که آقگل پرآب دیده شد.
تأمین حقابهٔ ایران اختیاری نیست
|پیام ما| بیش از دو سال است که حقابهٔ ایران از هیرمند پرداخت نشده و مذاکرات ایران با طالبان برای رهاسازی آب بهسمت ایران بینتیجه مانده است. حالا «علیاکبر محرابیان»، وزیر نیرو، در نشست خبری اعلام کرده است که تأمین حقابهٔ ایران از هیرمند اختیاری نیست: «امیدواریم با ادامهٔ بارشها، طالبان نسبت به تخصیص حقابهٔ ایران اقدام کنند. در غیر اینصورت از ابزارهای قانونی و حقوقی استفاده خواهیم کرد.» این گفتهها درحالیاست که طی ۲۰ سال گذشته حتی در زمان ثبات نسبی افغانستان، یا در دوران ریاستجمهوری «اشرف غنی» نیز سیلابهای هیرمند بهسمت هیرمند رهاسازی میشد. از زمان تکمیل طرحهای سازهای آبی در افغانستان مانند تکمیل و بهرهبرداری بند انحرافی کمالخان دیگر حتی سیلابهای احتمالی هم امکان ورود به کشور ندارند. بهرغم آنچه در معاهدهٔ ۱۳۵۱ پیشبینی شده، ایران تاکنون نه از حکمیت استفاده کرده است و نه از ابزارهای حقوقی دیگر. گرچه بسیاری از کارشناسان حقوق و روابط بینالملل میگویند ایران ابزارهای گستردهٔ اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در برابر طالبان دارد که در دیپلماسی و مذاکرهٔ فعلی هیچ کدام را فعال نکرده است.
تالابهای ایران در مرز بحران
۱۸ سال قبل وقتی «طرح حفاظت از تالابهای ایران» در همکاری بین دولت ایران (سازمان حفاظت محیط زیست ایران)، صندوق تسهیلات محیط زیست جهانی(GEF) و برنامهٔ توسعهٔ ملل متحد(UNDP) کار خود را شروع کرد، گمان نمیرفت در دو دهه بعد اغلب تالابهای ایران درگیر آسیببهای جدی و حلنشدنی باشند. خشکی گریبان بسیاری از تالابها را گرفته است و برنامههای مختلف دو دههٔ گذشته هم تأثیرات اندکی بر وضعیت گذاشتهاند. «علی ارواحی»، کارشناس مدیریت زیستبومهای تالابی که در سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱ بهعنوان کارشناس فنی و در سال ۹۸ تا ۹۹ مدیر ملی طرح بوده است، حالا که به گذشته و فعالیتهای انجامگرفته در این مدت برمیگردد، تعمیم نیافتن الگوهای موفقی که بهصورت پایلوت عملیاتی شدند در سطح ملی و عملکرد جزیرهای را از جمله مشکلات و نقدهایی میداند که همچنان گریبان این طرح را گرفته است. او در روز جهانی تالابها از نقاط ضعفهای موجود در این حوزه و بیتوجهی سازمان محیط زیست و سایر ارگانها به اهمیت تالابها میگوید:
بهوقت اصلاح مزرعههای شهری
|پیام ما| انتظار این است که کشاورزی در شهرها یکی از ویژگیهای مهم پایداری در قرن بیستویکم باشد. اینکار میتواند مزایای زیادی برای مردم شهرنشین داشته باشد، از جمله اینکه میتواند محصولات کشاورزی تازه آنهم در محلههایی که گزینههای کمی برای غذا وجود دارد، برای شهروندان فراهم کند. علاوهبراین، تولید مواد غذایی در حیاطخلوتها، باغات محلهها و مزارع شهری فاصلهٔ بین تولیدکنندگان و مصرفکنندگان را کاهش میدهد و مشکلی را که این روزها با عنوان «مسافت غذا» (Food Mile) شناخته میشود، رفع میکند. همین حذف فاصله، جلوی انتشار گازهای گلخانهای را که برای حملونقل موادغذایی به شهرها منتشر میشوند، میگیرد. این جهشی کوچک است که ما را متقاعد میکند کشاورزی شهری، یکی از راهحلهای ساده برای بحران اقلیمی است. اما سؤال اینجاست که آیا کشاورزی شهری واقعاً بههمان اندازهای که مردم تصور میکنند، با اقلیم سازگار است؟