سه تشکل صنفی سینمای مستند با انتشار نامه‌ای از همه رسانه‌ها استمداد خواستند تا «ورود غیرقانونی و بدون‌مجوز و توقیف وسایل کاری‌» و همچنین بازداشت دو تن از همکاران آن‌ها را مطرح و پیگیری کند.
در این نامه که با سربرگ انجمن صنفی تهیه کنندگان سینمای مستند برای مدیران رسانه‌ها ارسال شده، آمده‌ است: صبح روز بیستم اردیبهشت با ورود و بازرسی گسترده به خانه‌ها و محل‌های کار دستکم 10 تن از مستندسازان، گوشی‌های همراه، هاردها، لپتاپ‌ها و برخی دیگر از وسایل کارشان بدون توضیحی رسمی ضبط و دو تن از آنها، مینا کشاورز و فیروزه خسروانی، بازداشت شده‌اند.
در بیانیه این انجمن‌صنفی با تأکید براینکه در چند روز گذشته به خواست وکلا و خانواده‌های این عزیزان، از هرگونه واکنش عمومی، حتی در حد اطلاع‌رسانی خودداری کردیم افزوده است‌:‌ به این امید که کمترین بخت احتمالی برای گشایش وضعیت را از آنها دریغ نکنیم هیچ اقدامی نکردیم؛ اما به‌رغم وعده‌هایی چند، بعد از 5 روز هیچ چشم‌انداز روشنی از وضعیت همکارانمان پیش روی ما قرار نگرفته و توضیحی رسمی درباره این بازداشت‌ها و نحوه رسیدگی به آن بیان نشده است.
امضا‌کنندگان بیانیه انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند در بخش دیگری از بیانیه خود آورده‌اند: امروز ما اعضای هییٔت مدیره‌های سه انجمن فعال در حوزه سینمای مستند ایران ( هیئت‌مدیره انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند، هیئت‌مدیره انجمن مستندسازان سینمای ایران و هیئت‌مدیره انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند)
بنا بر وظیفه صنفی و انجمنی خود، خواستار اعلام روشن دلایل بازداشت همکارانمان و آزادی فوری آنها هستیم؛ ما می‌خواهیم روند رسیدگی و تعیین تکلیف کاملاً شفاف و علنی و در کوتاهترین زمان ممکن طی شود؛ ما نگران گرفتار شدن همکارانمان در هزارتوی سؤتفاهم‌های فزاینده سیاسی هستیم؛ ما خواهان بازگرداندن بی‌قید و شرط و هرچه زودتر وسایل و لوازم کاری و شخصی همه همکاران خود هستیم.در بخش دیگر این بیانیه نیز درباره وسایل و ابزار کار مستندسازان آمده است‌: این وسایل همه سرمایه و زندگی یک مستندساز است و بدون آنها زندگی‌اشان مختل می‌شود. ما نگران مصایٔب تشدیدشده خانواده‌های همکاران‌مان هستیم که راه دور و کسالت و کهولت امکان پیگیری‌های بی‌پاسخ را درباره وضعیت فرزندشان دشوارتر و ناگوارتر کرده و می‌خواهیم به نگرانی‌ها و شرایط ویژه‌ آنها توجه شده و به خواست‌ها و انتظارات‌شان پاسخ روشن داده شود. ما خواهان از میان برداشتن فضای آکنده از ترس و ناامنی مدام از زندگی و کار فیلمسازان مستند به عنوان بخش مهمی از تاریخ‌نگاری کشورمان هستیم؛ و در این راه همراهی و همگامی همه دستاندرکاران سینمای ایران را در بیان خواستی جمعی برای آزادی همکارانمان خواستاریم.