باستانشناسان در کاوشهایشان به سازهای با قدمت ۲هزار سال در نزدیکی رود نیل رسیدند
کشف ۳۰ مومیایی در آرامستان سوخته مصر
اجساد کشفشده متعلق به چند نسل از یک خانواده، در سنین مختلف است
۹ بهمن ۱۴۰۰، ۰:۰۰
باستانشناسان به تازگی سازهای سوخته با قدمتی ۲هزار ساله در نزدیکی رود نیل در مصر کشف کردهاند؛ آرامگاهی خانوادگی که ۳۰ جسد مومیایی شده با سنین مختلف را در دل خود جای داده است. از وروم مفاصل بعضیها معلوم بود که مسن بودهاند. یک کودک و یک نوزاد هم در میان مومیاییها دیده شده است. با اینکه باستانشناسان همچنان باید قدمت این آرامگاه را با دقت بیشتری بررسی کنند اما پاتریزیا پیاچنتینی، استاد مصرشناسی و باستانشناسی مصر در دانشگاه میلان و یکی از مدیران این پروژه حفاری معتقد است این آرامگاه متعلق به خانوادهای بود که طی نسلهای مختلف، درگذشتگان خود را در آن دفن کردهاند. در واقع به دوران حکومت بطلمیوس و روم (از قرن اول قبل از میلاد تا قرن دوم و سوم بعد از میلاد) برمیگردد.
تاکنون ۳۰۰ آرامستان کشف شده است
این آرامگاه تازه کشفشده یکی از ۳۰۰ آرامگاهی است که به تازگی اطراف مقبره آقاخان در اسوان از دل خاک بیرون آمده. مقبره آقاخان سازه گرانیتی صورتی رنگی است که قرن بیستم ساخته شده و بالای تپهای در امتداد رود نیل قرار دارد.
این آرامستان شاخصهای منحصر به فرد دارد. تاکنون هر آرامگاه باستانی که کشف شده یا زیر زمین قرار داشته یا در تپههای سنگی حفر شده است. اما این آرامگاه داخل سازهای روی زمین قرار دارد. محققان احتمال میدهند این مکان احتمالا قربانگاهی برای پیشکشهای خدایان مصر بوده است.
پیاچنتینی در گفتوگو با مجله Live Science اشاره میکند: «به نظر میرسد به دلیل جایگاه آن در امتداد ورودی آرامستان از این سازه به عنوان مکانی مقدس استفاده میشده؛ جایی که قربانیها را به شکل قوچ به خنوم، آفریننده و محافظ سیلهای حاصلخیز رود نیل که در اسوان بسیار مورد احترام بوده، پیشکش میکردند». پیاچنتینی میگوید که چه کسی بهتر از خنوم میتوانست جاودانگی قربانیان را اعطا کند؟
کشف گردنبند، استخوان و میوه کنار مومیاییها
علاوه مکانی برای قربانی کردن پیشکشها، پیاچنتینی و گروهش نشانههایی از سوختگی روی دیوارههای این سازه کشف کردهاند که احتمالا به خاطر برگزاری مراسم قربانی کردن در راه خدایان است. اما این سوختگیها میتواند نشانهای از گور دزدها هم باشد. به هر ترتیب، داخل این سازه سوخته، کاوشگران توانستند استخوان حیوانات، باقیمانده گیاهان و میزهای قربانی کردن را پیدا کنند.
جسد یکی از مومیاییها کنار گردنبندی از جنس مس قرار داشت که نام «نیکوستراتوس» روی آن نوشته شده بود.
انتهای راهپله ورودی آرامستان که از داخل سنگی کندهکاری شده، گلدانی پیشکشی و شکسته افتاده بود که داخل آن هنوز آثار میوههای کوچک باقی مانده بود. این آرامستان که جسد ۳۰ مومیایی در آن آرمیده است دارای چهار اتاقکی است که در عمق زیاد حفر شدهاند.
بعضی از مومیاییها خیلی خوب محفوظ ماندهاند؛ مانند جسد خردسالی که داخل یک تابوتدان تراکوتایی (سفالی) قرار داشت. بانداژ و کارتونیج بعضی دیگر، موادی که برای پیچیدن مومیاییها بکار میروند، به دست دزدان آثار باستانی بریده شده است. محققان در این اکتشاف چاقویی را کشف کردهاند که دارای تیغهای آهنی و دستهای چوبی است که ممکن است متعلق به غارتگران باشد. آنها همچنین میگویند نیکوستراتوس هم احتمالا کنار ۳۰ مومیایی دیگر قرار داشته و دزدان او را جابهجا کردهاند.
این کاوش باستانشناسی یک سرمایهگذاری مشترک است میان منطقه آثار باستانی اسوان و نیبیان و دانشگاه میلان در ایتالیا. محققان همچنان به ارزیابی و تشخیص قدمت این آثار ادامه میدهند. به گفته پیاچنتینی بررسی سازه کشف شده تازه شروع کار است.
مومیاییهای مصری
مومیایی روشی است که مصریهای باستان برای نگهداری اجساد رفتگان خود استفاده میکردند. مصریها برای این کار با استفاده از روندی خاص، رطوبت جسد را میگیرند و در نهایت شکل خشکی به خود میگیرد که به راحتی نمیپوسد. در دین و آیین مصریها به دلیل اعتقاد به زندگی پس از مرگ، بسیار مهم است که جسد درگذشتگان را با شیوهای سالم نگه دارند. آنها آنقدر در این کار موفق بودهاند که امروزه میتوانیم جسد مومیایی شده یک مصری را ببینیم و تصور خیلی خوبی داشته باشیم که آن فرد ۳هزار سال پیش چه شکلی بوده است.
مومیایی کردن قدمتی طولانی در اوایل تاریخ مصر دارد. اولین مومیاییها قطعا به طور تصادفی درآمدهاند. شن خشک و آبوهوا (از آنجایی که بارش در این سرزمین باران بسیار نادر است) باعث میشد تا اجسادی که در چالههای کمعمق نگهداری میشدهاند، در شنها محفوظ بمانند. قدمت مومیاییکردن تعمدی اجساد مصری به ۲هزار و ۶۰۰ سال پیش از میلاد برمیگردد. این روش تا ۲هزار سال بعد تا دوران امپراطوری رومیها ادامه پیدا کرد.
مومیایی کردن اجساد در مصر باستان هفتاد روز طول میکشیده. کاهنان به عنوان مومیاییکنندگان بدن جسد را آماده و باندپیچی میکردند. علاوه بر اشراف کامل بر مناسک و دعاها که در مراحل مختلف برگزار میشدند، این کاهنان باید اطلاعات دقیقی از آناتومی فرد درگذشته میداشتند. ابتدا تمام اعضا و جوارح داخلی که ممکن است به سرعت پوسیده شوند، خارج میشدند. مغز نیز با احتیاط کامل در عملیاتی بسیار حساس جدا میشد تا صورت از فرم خارج نشود. سپس داخل شکم و سینه از طریق برشی از سمت چپ شکم خارج میشوند. تنها قلب است که در جای خود باقی میماند. مصریها اعتقاد داشتند قلب مرکزیت وجودی و هوش انسان است. بقیه اعضای بدن، معده، کبد، ریه و رودهها بهطور جداگانه در کوزههای کانوپیک قرار داده میشدند و در کنار مومیایی دفن میشدند.
چه کسانی مومیایی میشدند؟
معمولا فراعنه مصری بعد از مرگ مومیایی میشدند و در تابوتهایی با طراحی و جزئیات فراوان دفن میشدند. اشرافزادگان و مقامات مهم و گاهی مردم عادی نیز مومیایی میشدند. اما مومیایی کردن اجساد روند پرهزینهای بوده. برخی از حیوانات نیز به دلایل مذهبی مومیایی میشدند. گاوهای نر مقدس در سلسلههای اولیه آرامگاه خود را در محوطه بزرگ و باستانی سقاره داشتند. بعدها، بابونها، گربهها، پرندگان و تمساحها نیز که هر کدام از لحاظ مذهبی منحصر به فرد بودند هم گاهی مومیایی میشدند.
مطالب مرتبط
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- روغن صنعتی مایعی جادویی برای افزایش عمر مفید ماشین آلات
- ۱۰ ماده غذایی که به شما در سفر به سوی کاهش وزن کمک میکنند
- چاپ ترافارد؛ هر آنچه که باید درباره این نوع چاپ دستی بدانید
- اقدامات لازم برای اسباب کشی و جابجایی منزل
- بسته بندی مواد پودری با دستگاه ساشه: شغل پردرآمد این روزها
- طبع روغن زیتون در طب سنتی چیست؟ معرفی 4 خواص روغن زیتون
- خرید ساک دستی تبلیغاتی چه مزایایی برای هر برند دارد؟
- تعریف درست هوش مصنوعی (AI) چیست؟
- 10 ایده شغل دوم با سرمایه اولیه کم برای کارمندان
- مقایسه تعرفه پنلهای پیامکی و تبلیغاتی بیشتر
بیشترین نظر کاربران
معمای ریاست محیط زیست در کابینه رئیسی
بیشترین بازنشر
ستاندن حیات از غزه
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
«بمو» را تکهتکه کردند
3
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
4
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
5
کبوتر نماد مناسبی برای صلح است؟
دیدگاهتان را بنویسید