جستجو
بایگانی
همراهی
ارتباط با ما
دربارهٔ ما
شناسنامه
خانه
محیط زیست
حیاتوحش
محیط زیست انسانی
زیستبوم
تغییراقلیم
منابع طبیعی
جامعه
فرهنگ
میراث
شهر
روستا
نهادهای مدنی
مسئولیت اجتماعی
اقتصاد
انرژی
فناوری
گردشگری
کشاورزی
اقتصاد محیط زیست
معیشت پایدار
بیشتر
سبک زندگی
جهان پژوهش
یادداشت
هشتگ
تازهها
باشگاه نویسندگان
جستجو
بایگانی
همراهی
ارتباط با ما
دربارهٔ ما
شناسنامه
رسانۀ توسعۀ پایدار ایران
محیط زیست
حیاتوحش
محیط زیست انسانی
زیستبوم
تغییراقلیم
منابع طبیعی
جامعه
فرهنگ
میراث
شهر
روستا
نهادهای مدنی
مسئولیت اجتماعی
اقتصاد
انرژی
فناوری
گردشگری
کشاورزی
اقتصاد محیط زیست
معیشت پایدار
بیشتر
بیشتر
سبک زندگی
جهان پژوهش
یادداشت
هشتگ
تازهها
باشگاه نویسندگان
علی بناگر
علی بناگر
۱۴ شهریور ۱۴۰۲
قانوننویسی علیه جنگلها
رعایت قانوننویسی و قانونگذاری در پرتو الزامات از مکانیزمهای سازنده جامعه مدنی است ولی این موضوع از مجلس یازدهم ظاهرا انتظار بیهودهایست. توقع احساس مسئولیت و نگاه کارشناسی معاونتهای حقوقی سازمانهای دولتی هم شاید انتظار بجایی نباشد. گویی مهم آن است که قانون نوشته شود برای اینکه از سوی مخاطب قانون مورد تبعیت قرار بگیرد. اینکه در حوزه جنگل مشارکت و بهرهمندی ذینفعان کجاست یک طرف موضوع است. سویه دیگر این است که چطور در جلسه ۲۳ مرداد مجلس «کمیسیون ویژه جهش و رونق تولید و نظارت بر اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی» درباره طرح تامین مالی و جهش تولید (از طریق اصلاح قوانین «حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی » و «رفع موانع تولید رقابت پذیر و ارتقای نظام مالی کشور ») اصل ۴۳ای را تصویب میکند که کل اصول پایداری جنگل را زیر سوال برده است.