درد دل یک شهروند کرمانی
مغازه ام سوخت چون تجهیزات
آتش نشانی کامل نبود
ماشین اتش نشانی رسید اما خراب بود. ساعت 3 صبح تلفن عاقلی زاده به صدا در آمد. خبر متحیر کننده ای برایش داشت: «مغازه ات آتش گرفته.»عاقلی که مغازه اش در منطقه پانصد دستگاه کرمان است توانسته بود با تلاش شبانه روزی مغازه کوچکش را تبدیل به مغازه ای بزرگ با اجناسی متنوع و نزدیک به 100 میلیون تومان جنس برساند. همسایه ها بلافاصله با آتش نشانی تماس می گیرند.
صاحب مغازه می گوید: «از لحظه شنیدن خبر تا اینکه خودم را به محل کارم رساندم دنیا بر سرم آوار شد. اما به خودم دلداری می دادم که آتش نشانی زندگیم را نجات خواهد. اما زمانی که رسیدم خبری از آتش نشانان و مامورانشان نبود ولی مردم محل جمع شده بودند. در تدارک خاموش کردن آتش با امکانات اولیه خودمان بودیم که ماشین آتش نشانی رسید. خیلی امیدوار شدم و برای کمک به آن ها و توضیحات لازم به طرف ماشین اتش نشانی دویدم. اما متاسفانه خبری از آب نبود. خیلی ناامید و ناراحت شدم. اول گفتند که آب ندارد. خیلی تعجب کردم مگر می شود ماشین آتش نشانی آب نداشته باشد؟ تا اینکه مامور مربوطه گفت ماشینش آب دارد اما پمپش خراب است و فقط باید خونسرد باشید تا ماشین بعدی برسد. من هم چاره دیگری نداشتم جز صبر و انتظار. اما دیدن صحنه آتش که هر لحظه داشت سرمایه ام را در کام خودش می کشید برایم بسیار سخت بود. در حالی انتظار ماشین آتش نشانی به کندی طی می شد که آتش کار خودش را خوب بلد بود و با سرعت هرچه تمامتر ماموریتش را با موفقیت انجام می داد.
با خودم می گفتم ای کاش ماموران آتش نشانی حداقل روزی یک بار وسایلشان را چک می کردند تا آتش اینگونه توانش را به من و آتش نشانی دیکته نکند. در فرصت کمی که آتش برای نجات زندگیم در اختیار من قرار داده بود نه آتش نشانی جدیدی رسید و نه ماشین درست و اب داری که سرمایه ام را از کام آتش نجات دهد. تمام دنیا را آتش می دیدم.
دیگر کم کم آتش داشت فرو می نشست همانگونه که من بر روی خاک کوچه نشسته بودم ماشین آتش نشانی سو سوی چراغش پیدا شد.اما دیگر نمی آمد هم فرقی نمی کرد. دیگر این هم آب نداشت، پمپش خراب بود یا راننده اش نابلد هم تفاوتی نداشت. بیش از یکصد میلیون اجناسم دود شده بود و به هوا رفته بود. حالا گفته می شود که بر اثر اتصالی برق بود. مغازه ام خالی و ظاهرش تبدیل به تعمیرگاهی قدیمی شده است. امیدی ندارم که بتوانم کاری بکنم. اما سوالم از مسئولین این است که چرا کمترین ارزشی برای جان و مال مردم قائل نیستند، اگر بجای مغازه خانواده ام در این آتش گرفتار شده بودند چه؟»