|پیام ما| در کنار تصاویری که حاکی از رهاسازی آب در افغانستان به‌سمت شوره‌زار‌ها هستند، خبر رسیده فاز جدید سد پاشدان بر روی رودخانهٔ هریرود در بالادست ایران (استان خراسان‌رضوی) و سد دوستی با حضور «ملا عبدالغنی برادر»، معاون اقتصادی نخست‌وزیر طالبان و «عبدالطیف منصور»، سرپرست وزارت آب و انرژی طالبان، افتتاح شده است. سد پاشدان یکی از پروژه‌های بزرگ سدسازی کشور افغانستان محسوب می‌شود که در ۲۰ کیلومتری شرق شهر هرات بر روی سرشاخه‌های هریرود واقع شده است و ظرفیت ذخیرهٔ ۴۵ میلیون مترمکعب آب را دارد. به‌نظر می‌رسد حالا راهی جز اجماع منطقه‌ای علیه سیاست‌های آبی طالبان وجود ندارد. حالا مدت‌هاست از هامون تا آمودریا، تحت‌تأثیر سیاست‌های آبی طالبان یا از بین رفته است یا در حال از بین رفتن است. سد پاشدان، مانع اصلی رسیدن آب به سد دوستی در خراسان ایران است.

مدیرکل دفتر کنترل سیلاب سازمان منابع طبیعی با بیان اینکه آبخیزداری به معنای کنترل سیل نیست بلکه مدیریت روان‌آب است، گفت: هر سال بخشی از روان آب‌های سیلابی وارد دریا، کویر یا از کشور خارج می‌شوند. باید با استفاده از آبخیزداری بتوانیم بخشی از روان‌آب‌ها را داخل حوضه نگه داریم و آنها را وارد منابع آبی قابل دسترس کنیم تا امکان استفاده از آنها در بخش های مختلف فراهم شود.

باستان‌شناسان از کشف بقایای یک معماری ۴ هزار و ۵۰۰ ساله در «تپه پیرزال» سیستان خبر داده‌اند.

در حالی که رئیس گروه بررسی صحنهٔ جرم سازمان پزشکی قانونی کشور می‌گوید سال گذشته بیش از ۲ هزار نفر بر اثر حوادث ناشی از کار جان خود را از دست داده‌اند، معاون روابط کار وزارت رفاه از آمار ۶۸۰ نفری فوت کارگران در این سال خبر می‌دهد. این مقام وزارت کار مدعی‌است که آمار حوادث ناشی از کار در ۲ سال گذشته ۹.۷ کاهش یافته است. اما آمار پزشکی قانونی از افزایش ۱۱.۳ درصدی آمار فوتی‌ها در سال ۱۴۰۲ حکایت دارد. همین اختلاف فاحش نشان می‌دهد آمار دقیقی از حوادث ناشی از کار در کشور وجود ندارد. از طرفی کارشناسان معتقدند این آمار فقط مربوط به کارگران بیمه شده است و کارگران غیررسمی را شامل نمی‌شود.

طبق گزارش رئیس بخش زلزله و خطرپذیری مرکز تحقیقات راه و مسکن و شهرسازی و براساس آمار مرکز آمار در سال ۱۳۹۵، از کل واحدهای مسکونی واقع در آبادی‌های درگیر سیلاب اخیر در استان سیستان‌وبلوچستان، نظیر منطقهٔ دشتیاری، حوالی چابهار و بندر کنارک، ۱۸ درصد آنها ساختمان‌های اسکلت‌دار روستایی است و بیش از ۸۰ درصد مابقی از نوع خشت‌وگل و سنگ‌وگل و حتی گل هستند. این مصالح به‌دلیل ریزدانگی، در ذات خود خصوصیت جذب آب دارند. پژوهشگاه سوانح طبیعی کشور هم با تأکید بر وضعیت منازل مسکونی این مناطق در گزارشی که از سیل جنوب این استان در فروردینی که گذشت ارائه داده است، می‌گوید: «ساختمان‌های روستایی این منطقه زمانی که در معرض آبگرفتگی قرار می‌گیرند، رطوبت را جذب و کلاً استحکام قبلی را از دست خواهند داد و تحت‌تأثیر عوامل محرک از قبیل وقوع زلزله هرچند ضعیف، احتمال تخریب کامل افزایش می‌یابد. به همین دلیل پژوهشگاه زلزله و خطرپذیری مرکز تحقیقات راه و مسکن و شهرسازی، توصیه کرده است علاوه‌بر نوسازی واحدهای تخریب‌شده و آسیب‌دیده از سیلاب، ساختمان‌های پابرجا با شرایط فوق نیز نیاز به نوسازی دارد و نمی‌توان به بازسازی اعتماد کرد.»