مناقشات جهانی دربارهٔ هفتم اکتبر که نیروهای حماس با گذر از حصار چندلایهٔ بزرگترین زندان روباز جهان توانستند بزرگترین ضربهٔ نظامی تاریخ رژیم صهیونیستی را به آن وارد کنند، همچنان در سراسر این کره خاکی ادامه دارد. اما یک موضوع اتفاق‌نظر همگان را به‌همراه داشته است؛ طوفان‌الاقصی باعث شکسته‌شدن سکوت جهانیان دربارهٔ مسئلهٔ فلسطین شد. درست در مقطعی که به‌نظر می‌رسید پروژهٔ حذف صدای فلسطینیان و معامله با غیرفلسطینیان بر سر سرنوشت این مردم با موفقیت پیش می‌رود، مبارزان حماس قاعده‌شکنی کردند و بار دیگر موضوع این سرزمین و ظلمی که بر بومیان آن روا داشته می‌شود، تبدیل به دغدغهٔ نخست جهان شد. «مارک زیتون»، محقق و مدیر قطب آب ژنو، می‌گوید رژیم صهیونیستی طی سالیان متمادی و به‌شکلی ساختاریافته از آب به‌عنوان ابزار سیاسی کارآمدی علیه فلسطینیان استفاده کرده است تا گسترهٔ اشغالگری خود در کرانهٔ باختری را بیشتر کند. این رژیم از آب به‌عنوان سلاح علیه فلسطینیان غزه و کرانهٔ باختری استفاده می‌کند.

یکی از مصوبات سازمان حفاظت محیط‌زیست در سفر اخیر رئیس‌جمهوری به سیستان‌وبلوچستان مرطوب‌سازی کانون‌های گردوغبار در سیستان پیش از شروع بادهای ۱۲۰روزه در این منطقه بود. برنامه‌ای که به‌نظر می‌رسد همچنان بلاتکلیف مانده است. اکنون و پس از سیلاب‌های اخیر هیرمند آب به هامون سابوری رسیده است، اما خبری از مرطوب‌سازی نیست. برنامه‌های پیشین ستاد مقابله با گردوغبار نیز در رفع این کانون‌ها بی‌نتیجه و بیشتر شبیه به آزمون و خطا بود تا اقدامی قطعی و اثربخش. ستاد مقابله با گردوغبار در منطقهٔ برینگک یکی از کانون‌های اصلی خیزش غبار در سیستان، برای عملیات نهال‌کاری تلاش کرد. بعد از دو سال این ستاد اعلام کرد به‌دلیل اینکه سطح تالاب دائم خشک و مرطوب می‌شود و وجود دلایل دیگری نهال‌کاری جواب نداد. حدود سال‌های ۹۸ و ۹۹ آب وارد منطقه شد و آن‌ منطقه را پس از سال‌ها زیر آب برد. نهال‌های کاشته‌شده نیز زیر آب رفتند.

عراق معاهده‌ای آبی با ترکیه امضا کرده است. اثرات برنامه‌های آبی ترکیه بر عراق برای ایران یکی از موضوعات مهم بود و به‌همین دلیل این معاهده را می‌توان یکی از مهمترین معاهدات چند سال اخیر در منطقه دانست. رفتارهای آبی ترکیه با عراق از آن جنبه برای کشور ما مهم است که خشکی دجله و فرات بحران ریزگرد را در غرب و جنوب‌غرب کشور تشدید می‌کند و از دیگر سو، اروندرود را نیز می‌خشکاند. به‌علاوه، ایران با هر دو کشور درگیر مشکلاتی در حوزهٔ منابع آب مشترک است. یکی در بالای نقشه و در مورد رودخانهٔ ارس که معاهده‌‌ای ندارد و دیگری در پایین نقشه: «شط العرب» که با وجود معاهده، کشور عراق آن را گردن نمی‌گیرد. باوجود تلاش برای اینکه مذاکره در مورد برنامه‌های بلندپروازانهٔ «رجب طیب اردوغان»، رئیس‌جمهوری اقتدارگرای ترکیه، به‌شکل چهارجانبه و با حضور ایران و سوریه پیش برود تا اهرم‌های بیشتری برای پیشبرد اهداف گفت‌وگو وجود داشته باشد، عراق بدون مشارکت دو همسایهٔ دیگر خود موفق شد توافقنامه‌اش را به امضا برساند و عملاً ایران از معادلات آبی دجله و فرات کنار گذاشته شد. تفاهمی که ایران را نه‌فقط در ارس تنها گذاشت بلکه بسیاری از گزینه‌هایش در مورد اجبار عراق به پذیرش و عمل به معاهدهٔ ۱۹۷۵ الجزایر در مورد «شط‌العرب» (اروندرود) نیز سلب شد. حالا تنها گزینهٔ پیش روی ایران برای مذاکرهٔ چندجانبه دربارهٔ برنامه‌های آبی ترکیه، همکاری با «سوریه» به‌عنوان یکی از زیان‌دیدگان است.