اقتصاد رابطۀ مستقیمی با کیفیت زندگی انسان‌ها دارد و بحث حول آن همیشه داغ است. به‌خصوص در بزنگاه‌های انتخاباتی که جریان‌های سیاسی و نامزدها در پی جذب رأی مردم‌اند. اما گاهی سیاسیون به این نکته توجه ندارند که اگر اقتصاد به رفاه مردم گره خورده است، محیط‌زیست با بقاء انسان پیوند دارد. شاهد آنکه در پنج مناظرۀ تلویزیونی طراحی‌شده در این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری، سه‌تای آن به اقتصاد، یکی به سیاست و امور بین‌الملل و یکی به فرهنگ اختصاص یافته و سهم محیط‌زیست از این خوان، هیچ است. به‌جبران این غفلت از زیست و بقای مردم ایران در رسانۀ ملی، ما در روزنامۀ «پیام ما» تصمیم گرفتیم، با برشمردن چندی از ابرچالش‌های محیط ‌زیستی ایران، متخصصان هر حوزه را پای کار آوریم تا یک پرسش اصلی دربارۀ هریک از ابرچالش‌ها مطرح کنند. «پیام ما» متعهد است که در راستای افزایش آگاهی مردم از برنامه‌های محیط‌زیستی کاندیداهای محترم برای انتخاب اصلح، پاسخ‌های هر شش نامزد ریاست‌جمهوری ۱۴۰۳ به این پرسش‌ها را منتشر کند.

محوطه باستانی «کلندی» در بندر تاریخی «تیس» به‌عنوان یکی از مهمترین محوطه‌های باستانی سیستان و بلوچستان است که هزار و ۳۰۰ سال تاریخ مکتوب دارد و قدمت آن به دوران هخامنشیان می‌رسد. اما اکنون نیمی از این محوطه به‌دلیل نبود حفاظت کافی از سوی میراث‌فرهنگی و منطقه آزاد چابهار و همچنین ساخت‌وسازهای بدون مجوز و غیرقانونی مردم که طی ۱۰ سال اخیر روی این محوطه صورت گرفته، برای همیشه نابود شده و حالا گفته می‌شود که کمتر از ۴۰ درصد از آن باقی مانده است.

|پیام ما| «محمدرضا ریاضی» پژوهشگر تاریخ هنر، ۲۶ خرداد بر اثر ایست قلبی‌درگذشت؛ گرچه این پیشکسوت را بیشتر با عنوان پژوهشگر تاریخ هنر می‌شناسند،‌ اما نه هنر و نه تاریخ از باستان‌شناسی جدا نیست. ریاست کتابخانۀ موزۀ ملی ایران، عضویت در شورای پژوهشی موزۀ ملی ایران، نمایندگی سازمان میراث‌فرهنگی در کمیتۀ حافظۀ جهانی یونسکو و مدرس تاریخ هنر ایران و جهان در دانشکده‌های هنر دانشگاه تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، الزهرا (س)، شهید بهشتی، بنیاد ایران‌شناسی، دانشگاه هنر، مرکز آموزش‌عالی میراث‌فرهنگی و دانشگاه هنر اصفهان در کنار سال‌ها پژوهش و همچنین همراهی با همسر باستان‌شناس، یعنی «آرمان شیشه‌گر» او را در حوزۀ باستان‌شناسی هم به یک چهره تبدیل کرده است.

آب‌انبار «ابوالفتح خوانی» بستک که در فاصله نزدیک از کاروانسرایی با همین نام قرار گرفته است به‌دلیل تعریض جاده توسط مسئولین شهری تخریب شد. مردم محلی می‌گویند، مسئولان میراث‌فرهنگی پیش از تخریب این اثر تاریخی هیچگونه اقدامی در جهت حفظ بنا انجام نداده‌‌اند و پس از تخریب نیز واکنشی از سوی آن‌ها مشاهده نشد.