پیمان‌سپاری ارزی صنایع‌دستی و فرش همراه با تحریم‌های جهانی به تأکید چندبارۀ فعالان این حوزه، تراژدی ترسناک ۵ سال اخیر بوده است. هرچند که سال گذشته در بودجۀ ۱۴۰۲ یک بند قانون برای کاهش این پیمان‌سپاری لحاظ شد و در بازۀ زمانی کوتاه (۱۵ بهمن تا پایان اسفند ۱۴۰۲) هم اجرا شد، اما شیرینی آن به کام صادرکنندگان و فعالان این حوزه دوام چندانی نداشت و به ۱۴۰۳ نرسید. البته اواخر هفتۀ گذشته، رئیس بانک مرکزی یک کورسوی امید در این حوزه باز کرد و با تأکید بر مصوبهۀ هیئت دولت در مورد صادرات صنایع‌دستی گفت: «اعمال معافیت از پیمان‌سپاری ارزی، از جمله مشوق‌های مهم دولت برای رونق تولید و صادرات صنایع‌دستی است.» خبری که امیدواری را دوباره به کانون فعالان بین‌المللی صنایع‌دستی و فرش برگردانده است.

«دستگاه‌های نظارتی باید با جدیت بیشتری عمل کنند. یک‌بار هم شده به متخلفان واقعی درس عبرت بدهند و برخورد قانونی کنند تا ازاین‌به‌بعد اتفاقات ناگوار برای زیست‌بوم یک منطقه رخ ندهد.» این جمله ۱۴ فروردین به نقل از «داریوش عبادی» دبیر سابق شبکهٔ تشکل‌های منابع‌ طبیعی و محیط‌زیست مازندران در گزارشی دربارۀ ماجرای تخریب جنگل «الیمالات» در «پیام ما» منتشر شد. سه ماه بعد اما خبر می‌رسد نهال‌هایی که برای احیاء منطقه کاشته شده بودند، آن‌قدر بی‌آب ماندند که خشکیدند.