آیا وقتی با یک پیام مواجه می‌شویم، آن را باور می‌کنیم؟ یا منبع و درستی پیام را جـویـا مـی‌شـویـم و سپـس دربـارۀ قابل‌اعتمادبودن آن تصمیم می‌گیریم؟ واقعیت این است که تعداد پیام‌هایی که روزانه با آن‌ها مواجه می‌شویم فراوان است و نمی‌توان درستی هریک را پایش کرد. بنابراین به نظر می‌رسد تنها راه معقول ، حفظ تردید دربارۀ فرسته‌های رسانه‌های اجتماعی و تحقیق در مورد برخی و نادیده گرفتن شمار بسیاری از پیام‌هاست. اما آیا همه این کار را انجام می‌دهند؟ این‌ها پرسش‌هایی است که برای نویسندگان مقالۀ «مدیریت دانش در عصر پیام‌های غیرقابل‌اعتماد» مسئله‌ساز شده است. در ادامره بـا مـرور ایرن پـژوهـش، بـه ایـن پرـسش‌ها پاسخ می‌دهیم.

«عبدالحسین وهاب‌زاده» خالق ایده و مؤسس نهاد «مدرسۀ طبیعت» در ایران است. ایده‌ای که در گسترش فراگیر در مدت‌زمانی کوتاه، توفیقی چشم‌گیر داشت؛ گرچه موانعی بر سر راه گسترش نهاد مدرسۀ طبیعت قرار گرفته است، اما ترویج ایده متوقف نمانده و با تجهیز تئوریک در حوزۀ اندیشه و ایجاد بحث‌های پرشور در سطح جامعه، راه خود را از میانۀ معابر پرپیچ‌وخم و سنگلاخی، عمیق‌تر و جدی‌تر گشوده است. بسیاری از مکاتب و اندیشه‌های تربیتی یا مبتنی بر شاخه‌ای از فلسفه هستند، (ایده‌الیسم، رئالیسم، طبیعت‌گرایی، اگزیستانسیالیسم و ...) و یا مبتنی بر نوعی ایدئولوژی (ملی‌گرایی، لیبرالیسم، محافظه‌کاری، آرمانشهرگرایی و ...)؛ اما ایدۀ مدرسۀ طبیعت که در آن پرورش مقدم بر آموزش است و طبیعت نخستین مدرسه به حساب می‌آید، هرچند ممکن است قرابتی در ظاهر با فلسفۀ تربیتی طبیعت‌گرایانه «روسو» و نزدیکی‌هایی با ایدئولوژی تربیتی لیبرالیستی «جان لاک» داشته باشد، اما نگاه به کودک و شیوۀ یادگیری و محیط مساعد برای پرورش و شکوفا شدن او از تاریخ زیستی گونۀ انسان و زیستگاه و شیوه‌های قدیمی و آزموده شده در بستر طبیعت و تاریخ تکامل انسان سرچشمه می‌گیرد.

فعالان گردشگری از سهم این حوزه در برنامه‌های نامزدهای چهارمین دورۀ ریاست‌جمهوری رضایت ندارند و معتقدند هیچ‌یک از کاندیداها اساساً برنامۀ مشخصی برای اقتصاد گردشگری و توسعۀ بازار سفر ارائه نکرده‌اند. در برنامه‌هایی که کاندیداها برای جذب آراء مردم داشتند، به‌جز کلی‌گویی‌هایی دربارۀ گردشگری سلامت و بحث توسعۀ روابط بین‌الملل که یکی از نامزدها مطرح کرد و البته وعدۀ سفر سه روزۀ رایگان به تمام مردم از سوی یکی دیگر از کاندیداها، حرف خاصی زده نشد و بنابراین خیلی نتوانستند توقعات اهالی گردشگری را برآورده کنند. به همین دلیل در «پیام ما»، با فعالان صنعت گردشگری که این روزها روزگار خوشی را سپری نمی‌کند، گفت‌وگو کردیم و نظرات آن‌ها را دربارۀ علت کم‌رنگ‌بودن نقش این صنعت در برنامه‌های کاندیداها جویا شدیم. فعالانی که در این گزارش همکاری کرده‌اند، به اتفاق دو مسئلۀ اولویت نداشتن گردشگری در نگاه حاکمیتی و بحث سیاست خارجی و توان پایین دیپلماسی را به‌عنوان عوامل اصلی عدم توسعۀ گردشگری کشور بیان کرده‌اند.