یک قرن پیش که نخستین موزهٔ رسمی ایران در یکی از اتاق‌های بزرگ وزارت معارف در قسمت شمالی مدرسهٔ دارالفنون تأسیس شد، هیچ‌کس فکر نمی‌کرد موزه‌ها روزی بتوانند روایتگر داستان‌هایی از سراسر جهان باشند. این در‌حالی‌است که امروزه، بسیاری از موزه‌های ایران راوی میراث تاریخی و فرهنگی غرب تا شرق شده‌اند. «پردیس فرهنگی دفینه» در شمال تهران از جمله موزه‌های ایرانی است که آثار مهمی از هنر جهان، هنر اسلامی، گوهر و آرایه‌‌های تاریخی و پول ایران را در خود جای‌ داده است. مجموعه‌ای چهارطبقه که در آن، از تکهٔ عصای پادشاه هخامنشی تا کیف لویی ویتون ناصرالدین‌شاه، از اولین اسکناس جعلی ایران تا سنجاق‌های نذری هزارهٔ اول پیش‌ازمیلاد و حتی نقاشی‌های سالوادور دالی و پیکاسو را می‌توانید ببینید. البته جذابیت تماشای آثار هر موزه‌ای وقتی بیشتر خواهد شد که یکی از راهنمایان باذوق موزه در کنار شما باشد. امین زاده‌درویش، راهنمای بخش گوهر و آرایه‌های تاریخی در پردیس فرهنگی موزه‌ای دفینه از جمله راهنمایان موزه است که داستان‌های مربوط به هر بخش را باذوق و حوصله برای بازدیدکنندگان تعریف می‌کند. او که در رشتهٔ باستان‌شناسی تحصیل‌ کرده است و مطالعات زیادی در حوزهٔ تاریخ ایران و جهان دارد، معتقد است روایت اشیای موزه می‌تواند به جذب مخاطبان بیشتر کمک کند. خواندن تجربه‌ها و چالش‌های کار راهنمایان موزه از زبان او می‌تواند جالب باشد.

نایب رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی گفت: با تمام مشکلاتی که در ناترازی برق و فرسودگی نیروگاه‌ها وجود دارد تلاش بر این است تا با مدیریت صحیح، خاموشی‌ها در تابستان به حداقل برسد.

معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: رویکرد دولت سیزدهم به سمت کاهش مازوت‌سوزی است که در این زمینه هم از لحاظ زمان و هم حجم مازوت در حال حرکت به جلو و برنامه‌ریزی هستیم و وزارتخانه‌های نفت و نیرو هم همکاری خوبی دارند و امیدواریم کم کم مازوت از سبد سوخت مصرفی خارج شود.

روزی که موزه‌ها شروع به‌کار کردند، یک کارکرد داشتند؛ نمایش هنر و تاریخ. اما حالا کارکرد آنها بسیار متفاوت از چیزی است که موزه‌های اولیه برای آن شکل گرفتند. شورای بین المللی موزه (ایکوم) تأکید می‌کند مهمترین هدف موزه‌های مدرن آموزش و پژوهش است و ایجاد تغییر در تفکر بازدیدکنندگان. اهمیت آن هم آنقدر زیاد بود که در ۱۹۷۷میلادی ایکوم جهانی ۱۸ ماه می میلادی (۲۹اردیبهشت) را روز جهانی موزه نامگذاری کرد. هرچند کشورهای معدودی در جهان هستند که به چنین سیاستگذاری دست پیدا کرده‌اند و ایران اما جزو کشورهایی است که موزه‌هایش به‌نوعی دچار روزمرگی شده‌اند و در بازگشت به شرایط اولیه، وظیفهٔ نمایشی خود را انجام می‌دهند.