همه حرفشان یکی است. می‌گویند ما ترحم نمی‌خواهیم. ما هم شهروندیم مثل همه و فقط تفاوت‌هایی باهم داریم. همانطور که یکی قدش از دیگری بلندتر یا کوتاه‌تر است، کسانی هم هستند که تفاوت‌هایی در توانایی‌هایشان با بقیه دارند. نه مدرسه‌های جدا، نه فضاهای ویژه فقط یک چیز می‌خواهیم و آن پذیرش اجتماعی است. اینکه جامعه آغوشش را به‌روی‌مان باز کند. این چیزی است که نه‌فقط افراد دارای معلولیت که خانواده‌هایشان در هر گپ‌وگفتی به آن اشاره می‌کنند. هرچند که نبود امکانات، برنامه‌ها، زیرساخت‌ها و نظارت مناسب از سوی دولت‌ها مزید بر علت خانه‌نشینی بسیاری از این افراد شده، اما گاهی چیزی از جنس چشم‌پوشی ناخواسته بر نیاز این افراد برای ادغام در جامعه از سوی عموم ما مردم، آنها را گوشه‌گیر کرده است. «لیلا مهردانا»، دبیر کانون توانگران امروز و فعال حوزهٔ افراد دارای معلولیت، در این باره می‌گوید:‌ «درهای بسته را به‌روی این بچه‌ها باز کنید و بگذارید در کنار سایرین در جامعه حضور داشته باشند. هرچند آنها توانایی‌هایشان متفاوت است، اما توانمندند و در بسیاری از فعالیت‌ها به‌واقع نخبه‌اند.»

این روز‌ها اخبار کمبود معلم از سراسر کشور به‌ویژه شهرهای بزرگ، بیشتر از همیشه شنیده می‌شود. مسئله‌ای که برخی استان‌های کم‌برخوردار سال‌هاست به دلیل شرایط جغرافیایی، زیرساخت‌های ضعیف، فقر و… با آن مواجه هستند. یکی از این استان‌ها سیستان و بلوچستان است. هفته گذشته معین‌الدین سعیدی، نماینده چابهار از کمبود ۱۵ هزار معلم در این استان خبر داده بود. البته داوود گلی، مدیر روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش سیستان‌و‌بلوچستان درباره این آمار می‌گوید: «این آمار مربوط به امسال نیست و انباشت تاریخی کمبود معلم از سال‌های گذشته است.» او در گفت‌وگو با «پیام ما» کمبود معلم در سال جاری تحصیلی را هم رد کرد. سخنان فعالان اجتماعی و معلمان در این استان اما با ادعای مسئولان آموزش و پرورش تناقض دارد. این همه درحالی رخ داد که وزیر آموزش‌وپرورش در روزهای اخیر در اظهاراتی از کسری۷۹ هزار معلم در کشور خبر داده است.

آیین بزرگداشت «روز ملی کودک در ایران؛ کودک، میراث‌فرهنگی و هویت ملی» به همت پژوهشکده مردم‌شناسی با مشارکت موزه ملی ایران و گروه پژوهشی هنرهای سنتی در پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری برگزار شد.