مرد کفن پوشیده است و روی کفن سفیدش نوشته «اردکان هوا ندارد.» هفتهٔ گذشته این شهر صنعتی مرکز ایران شاهد سه روز تجمع و اعتراض مردمی به آلودگی هوا بود؛ تجمعی بی‌سابقه. آن‌هم در روزهایی که بسیاری دیگر از شهرهای ایران غرق در سیاهی بودند و شاخص آلودگی در بسیاری از آنها مرز خطرناک را رد کرده بود. نفس اردکانی‌ها اما بند آمد و خبر جدی شدن ساخت فازهای جدید کارخانجات فولاد، کاشی و شیشه عرصه را بیش‌ازپیش بر آنها تنگ کرد. آنها سه روز صبح و عصر در خیابان حاضر شدند تا صدایشان به گوش همه برسد، صدای آنها که نفس تنگ و بیماری امانشان را بریده. بااین‌حال، فعالان محیط زیست منطقه می‌گویند گوش شنوایی نیست و با اینکه آنها درخواست کرده‌اند تا در عرصه‌ای جدید و در فاصلهٔ ۵۰ کیلومتری از شهر صنایع جدید بارگذاری شود، اما همهٔ اینها در حد حرف باقی مانده است و مسئولان به مردان و زنانی که سه روز را در خیابان گذرانده‌اند، توجهی نمی‌کنند.

کلنگ روبان‌زده‌ای که روزهای آغازین آذر امسال به دست معاون برنامه‌ریزی کشور بر مرکز دایره‌ای گچی در چهارمحال‌وبختیاری فرود آمد، قرار است به مسجدی تبدیل شود که دقیقاً در مرز منطقهٔ حفاظت‌شدهٔ تنگ صیاد قرار دارد. همان منطقه‌ای که چندروز پیش شکارچیان غیرمجاز و محیط‌بانان در آن درگیر شدند و بیش از چهار ساعت تعقیب و گریز و تیراندازی جریان داشت.