در جهان امروز تعداد زیادی از فیلم‌های تولیدشده برای تکمیل جاذبه‌­های تصویری خود به سراغ جلوه‌­های خاص بصری با کمک کامپیوتر می‌­روند و شاید به‌زودی سینمای جهان با گسترش هوش مصنوعی از روند واقعی دنیای پیرامون فاصله بگیرد. در سینمای ایران نیز استفاده از ابزارهای فنی به‌جهت تولید نماهایی با کمک Visual Effects به‌شدت باب شده و به‌گونه‌­ای سبب راحتی فیلم‌­سازان از ساخت دکورهای عظیم شده است. در سینمای ملی ایران، فیلم‌های بسیاری در طبیعت ساخته شده که با گذشت چندین دهه هنوز هم طراوت بصری خود را در میزانسنی مناسب حفظ کرده‌­اند. منطقۀ کوهستانی زاگرس، زیباترین نماهای بصری را در خود جای داده و همین موضوع سبب شده تا در برخی از فیلم‌ها چشم‌­انداز روشن‌­تر و واقعی‌­تری از فرهنگ مردمان ببینیم و در برخی دیگر نیز زاگرس تنها یک لوکیشن برای سازندگان بوده و معنای زیستن، فرهنگ و زبان نادیده انگاشته شده است.

جنگل‌های زاگرسی که با شش میلیون هکتار وسعت در یازده استان واقع شده‌اند، نقش مهمی در چرخۀ اقتصاد و امنیت غذایی کشور دارند. از جمله اهمیت این رویشگاه‌ها، تأمین چهل درصد آب شیرین کشور است. باوجوداین، بیش‌از چهارده سال است که پدیدۀ خشکیدگی (زوال) بلوط‌ها، دامن جنگل‌های زاگرسی را گرفته و بر اثر این پدیده حدود دو میلیون هکتار از این رویشگاه‌ها تخریب شده و درحال احتضارند؛ روندی که همچنان ادامه دارد. این درحالی‌است‌که، شماری از کارشناسان می‌گویند، تداوم وضع موجود باعث نابودی جنگل‌های زاگرسی در آیندۀ نزدیک می‌شود. «دکتر سودابه احمدعلی کروری»، پژوهشگر منابع‌طبیعی و محیط‌زیست، اما نظر دیگری دارد. او می‌گوید: «با وجود همۀ مشکلاتی که بر سر راه احیای جنگل‌های زاگرسی وجود دارد، می‌توان با تشکیل کارگروه‌های تخصصی، مدیریت اکوسیستمی و مشارکت جوامع بومی، این رویشگاه‌ها را نجات داد.» درعین‌حال تأکید می‌کند: «اگر تعلل کنیم، نابودی جنگل‌های زاگرسی حتمی است.»

خشکسالی‌های ناشی از تغییر اقلیم باعث کاهش قابل ملاحظه تولید برق آبی در سراسر جهان شده است.