|پیام ما| با انتشار برنامه علی اکبر محرابیان، وزیر صنعت دولت نهم و دهم که به عنوان وزیر نیروی پیشنهادی دولت سیزدهم به مجلس معرفی شده، انتقادات به این طرح بالا گرفته است. او در حالی بناست سکان وزارت نیرو را در دست بگیرد که کشور به طور جدی با بحران خشکسالی، مدیریت آب و البته خاموشی‌های گسترده رو‌به‌روست. این میان دیروز شبکه تشکل‌های مردم‌نهاد محیط زیست و منابع طبیعی کشور در نامه‌ای خطاب به نمایندگان مجلس، ایرادات برنامه محرابیان را برشمردند و از نمایندگان خواستند که با توجه به نداشتن سابقه اجرایی در حوزه مدیریت آب و انرژی و همچنین برنامه‌هایی برای احداث و تکمیل طرحهای توسعه منابع آب، از جمله 30 سد در برنامه وزیر، بدون توجه به شرایط فعلی منابع آب، به علی محرابیان رای اعتماد ندهند.

روز پنج شنبه (21 مردادماه) فهرست وزرای پیشنهادی دولت سیزدهم به مجلس ارائه و نام علی اکبر محرابیان به عنوان وزیر نیروی پیشنهادی مطرح شد. شبکه تشکل‌های مردم‌نهاد محیط زیست و منابع طبیعی کشور در نامه‌اش ابراز امیدواری کرده است که نمایندگان مجلس، با توجه به مجموعه نظراتی که تاکنون از بخش‌های مختلف در خصوص وزارت نیرو دریافت کرده‌اند و با در نظر گرفتن ضرورت فهم درست یکی از مهمترین ابرچالش‌های زمامداری کشور و همچنین لزوم اعمال مناسب‌ترین و دقیق‌ترین شیوه مدیریت، بهترین تصمیم را برای حال و آینده کشور پایه‌ریزی کنند.
شبکه تشکل‌های مردم‌نهاد محیط زیستی و منابع طبیعی کشور، به نقد سوابق و برنامه‌های وزیر پیشنهادی پرداخته و گفته‌اند که برنامه ارائه شده محرابیان نه تنها متضمن دستیابی به چنین هدفی نیست، بلکه در ادامه روندهای آسیب‌زای گذشته، آشکارا بسترساز هجوم بی‌محابا به تتمه توان موجود کشور است. در بخشی از این نامه خطاب به نمایندگان مجلس آمده است: «حقیقت آن است که مجموعه فعالان محیط زیست و منابع طبیعی کشور، با عنایت به آنچه امروز به عنوان محصول حکمرانی آب و برق در طول دهه‌های گذشته، بازتاب‌دهنده رویکرد کلان سیاستگذاری و اجرایی غیرمنطقی، غیرمتناسب، وارداتی، تهاجمی، ناآگاهانه و بدون توجه به ظرفیت‌ها و قابلیت‌های سرزمینی است، طبیعتا و منطقا انتظاری جز فهم درست پریشانی‌های موجود و عزم جدی و بدون مماشات دولت و مجلس محترم در راستای توقف قطعی و فوری این جریان اشتباه و ایجاد دگرگونی بنیادین در روندها و فرآیندها نداشته‌اند. این در حالی است که آن چه در برنامه‌های وزرای پیشنهادی مرتبط با این حوزه مشاهده می‌شود، نه تنها نشانی از چنین درک و فهمی ندارد، بلکه به طرز حیرت‌آ‌وری، در ادامه همان مسیر مطلقا آسیب‌زننده و چه بسا در مواردی، شتاب‌دهنده فرسایش توان سرزمین برآورد می‌شود و این دردناکترین بخش ماجراست.» از نگاه کارشناسان و فعالان محیط زیستی نویسنده این نامه، انتخاب وزرای پیشنهادی با برنامه‌هایی که کوچکترین ایده و ابتکاری در جهت تخفیف هشدارها و تسکین دردهای مزمن کشور در آن مشاهده نمی‌شود، یأس آفرین خواهد بود و ضربه شدیدی به سرمایه اجتماعی دولت و مجلس محترم وارد خواهد آورد.
شبکه تشکل‌های مردم‌نهاد محیط زیستی و منابع طبیعی کشور با اشاره به نداشتن دانش و سوابق اجرایی لازم در حوزه مدیریت آب و انرژی، غیرقانونی بودن تحصیل در مقطع دکتری و اشتغال همزمان، به‌ویژه به عنوان وزیر و همچنین محکومیت قطعی در زمینه علمی به واسطه ادعای نادرست و بهره‌برداری از تلاش علمی دیگران به نفع خود، اشاره کرده‌اند: «آقای محرابیان از هیچگونه دانش و سوابق اجرایی در این زمینه برخوردار نیست. همچنین ایشان در سوابق خود، رویکرد مشارکتی ضعیفی را از خود به جای گذاشته است.» بر اساس این نامه، در زمان تصدی آقای محرابیان در وزارت صنعت و معدن دولت‌های نهم و دهم، طرح جامع توسعه صنعت فولاد برای احداث هفت واحد فولاد در استان‌های فارس، آذربایجان شرقی، خراسان جنوبی، کرمان و یزد که اغلب استان‌های کم‌آب هستند، پیگیری شده است و ظرفیت تولید فولاد خام در دوران مسئولیت او با جهش دو برابری همراه بوده است. همچنین برای تأمین آب این صنایع، او در تسریع اجرای پروژه‌های انتقال آب از جمله کوهرنگ 3 نقش داشته است. این در حالیست که استقرار صنایع پرآب‌بر در استان‌های کویری و اجرای طرح‌های انتقال آب برای تامین آب این صنایع، از آسیب‌زاترین مسائل در مدیریت آب کشور بوده است که منجر به تنش‌های شدید محیط زیستی و تعارضات اجتماعی شده است که امنیت ملی را به خطر انداخته است.
همچنین در نقد رویکرد کلی برنامه وزیر پیشنهادی نیرو در دولت سیزدهم به این موضوع اشاره شده است که این برنامه تاکیدی آشکار بر رویکرد مدیریت تأمین آب به خصوص از طریق مدیریت سازه‌ای از جمله احداث سدها، طرح‌های انتقال آب، طرح‌های آب‌شیرین‌کن و استفاده از آب‌های غیرمتعارف دارد. و تنها بخش کوچکی از برنامه‌های وزیر پیشنهادی نیرو به صورت کلی و مبهم به تعادل‌بخشی منابع آب پرداخته است.
شبکه تشکل‌ها این سوال را مطرح کرده‌اند که چرا وزیر نیرو به مسائل مهم زیر نپرداخته و در زمینه این مسائل برنامه‌ای ندارد؛ مسائلی چون بارگذاری بیش از حد ظرفیت آب‌های تجدیدپذیر بر منابع آب، احداث و تکمیل طرحهای توسعه منابع آب، از جمله 30 سد در برنامه وزیر، بدون توجه به شرایط فعلی منابع آب، اجرا نشدن اغلب بندهای طرح‌های تعادل‌بخشی تاکنون، نبود توجه کافی به نیازهای آبی محیط زیستی و همچنین کیفیت منابع آب.
بر اساس نامه تشکل‌ها مخاطرات رویکرد و برنامه‌های سازه‌محور بر کسی پوشیده نیست؛ این طرح‌ها در بسیاری موارد فاقد توجیه فنی، اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی بوده و با اهداف انتفاع مالی و سیاسی برای دست‌اندرکاران طرح‌ها اجرا شده‌اند؛ و عموما نیز مبتنی بر رویکرد جزءنگر و منطقه‌ای و بدون توجه به پایداری و به هم‌پیوستگی حوضه‌های آبریز، کارسازی و عملیاتی شده‌اند؛ این طرح‌ها با بارگذاری عمده بر منابع محدود آب همراه بوده، تقاضا و مصرف آب را افزایش داده و بر تنش آبی افزوده‌اند. همچنین همانگونه که در تجربه تلخ خوزستان مشاهده شد، این طرح‌ها مخاطرات اجتماعی، سیاسی و محیط زیستی شدیدی را به دنبال داشته و امنیت ملی را به خطر انداخته‌اند.
آنها معتقدند برنامه تدوین‌شده به هیچ عنوان خصوصیات یک برنامه راهبردی مناسب برای مدیریت یکی از کلیدی‌ترین وزارتخانه‌های کشور را دارا نیست، چرا که در متن ارائه شده، بسیاری از مسائل اصلی مدیریت منابع آب شناسایی و اولویت‌بندی نشده‌اند. همچنین در ذکر مسائل به کلی‌گویی بسنده شده، تطابق زیادی بین مسائل و برنامه‌ها وجود ندارد و برنامه‌های هدفمند و عملیاتی در راستای حل مسائل ارائه نشده است. از سوی دیگر در برنامه ارائه شده وزیر پیشنهادی نیرو، بسیاری از چالش‌ها و مسائل اصلی مدیریت منابع آب نادیده گرفته شده‌اند و به تبع آن، راهبرد و برنامه‌ای برای این چالش‌ها و مسائل در نظر گرفته نشده است.