«این دشوارترین زمان در تاریخ پاکستان است. حالا بدون ترس می‌گویم، در زندگی‌ام هرگز چنین ویرانی‌‌ای ندیده‌ام.» عصر سه‌شنبه شهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان، این جمله را در حالی رو در روی خبرنگاران می‌گفت که سیلی که از دو ماه و نیم پیش آغاز شده، چند روزی است کمی آرام گرفته. با این همه سیلاب از شمال به جنوب کشور رسیده و سطح ویرانی گسترده است. فاجعه مهیب اقلیمی بیش از 1100 نفر را قربانی کرده و قرار است هفته آینده نتایج درخواست‌های کمک برای تهیه مایحتاج هزاران سیل‌زده در سراسر پاکستان، معلوم شود.

شری رحمن، وزیر تغییر اقلیم پاکستان، سیل را «فاجعه اقلیمی» خوانده، حالا شهباز شریف، نخست‌وزیر این کشور گفته است که این کشور در جنوب آسیا «بهای استفاده غرب از سوخت‌های فسیلی را می‌پردازد». هلیکوپترهای ارتش روز چهارشنبه بر فراز مناطق کوهستانی شمال پاکستان پرواز کردند و گروه‌های نجات در سراسر دشت‌های مغروق جنوب به راه افتادند. میلیون‌ها نفر در بدترین سیل تاریخ پاکستان گرفتار شده‌اند. از ماه ژوئن، بارش قدرتمند باران‌های موسمی، یک سوم پاکستان را در خود غرق کرده، بخشی از محصولات حیاتی را از بین برده، بیش از یک میلیون خانه را آسیب دیده یا ویران کرده است، دام‌ها را کشته و زمین‌ را در نقاط مختلف از هم شکافته است. سازمان ملی مدیریت بلایای طبیعی روز دوشنبه اعلام کرد که تلفات باران‌های موسمی و سیل در پاکستان به 1136 نفر رسیده است، علاوه بر این در 24 ساعت گذشته 75 نفر کشته شده‌اند.

گوترش هشدار داد: جنوب آسیا کانون بحران اقلیمی است و سیل فاجعه‌بار در پاکستان که ده‌ها میلیون نفر را نیازمند کمک کرده است، هشداری برای همه ملت‌ها درباره ویرانی ناشی از گرمایش جهانی ناشی از فعالیت‌های انسانی است

از وضعی رنج می‌بریم که تقصیر ما نیست
«در فاجعه ناشی از بحران اقلیمی و مصرف سوخت‌های فسیلی که بر اثر آن بخش اعظم کشور را آب گرفته، پاکستان مقصر نیست.» نخست‌وزیر پاکستان این را در حالی گفت که در «دشوارترین زمان» در تاریخ این کشور، ناامیدانه درخواست کمک‌های بین‌المللی را مطرح کرد. او بعدازظهر سه‌شنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی به خبرنگاران گفت: «ما از وضعیتی رنج می‌بریم که اصلا تقصیر ما نیست. ما با شرایطی درگیر شده‌ایم که من شبیه آن را هرگز در زندگی‌ام ندیده بودم.» او باز هم از تخریب‌ها گفت؛ اینکه بیش از یک میلیون خانه آسیب دیده یا ویران شده‌اند، اینکه 72 ناحیه پاکستان با فاجعه درگیرند و هر چهار گوشه پاکستان زیر آب است، اینکه بیش از 3500 کیلومتر جاده در سیل از بین رفته و حدود یک میلیون حیوان هم مرده است. «این دشوارترین زمان در تاریخ پاکستان است. حالا بدون ترس می‌گویم، در زندگی‌ام چنین ویرانی هرگز ندیده‌ام. از جامعه جهانی می‌خواهیم که به ما کمک کند و در این زمان در کنار ما باشد.»
گاردین گزارش داده که به گفته شریف سیل‌ها تا 10 میلیارد دلار خسارت وارد کرده است. او وعده داد که در مورد تمام کمک‌های اهدایی شفافیت وجود خواهد داشت. شری رحمن، وزیر تغییر اقلیم پاکستان هم گفت: «پاکستان مسئول کمتر از 1 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان است. رد پای ما بسیار کوچک است… کشورهایی هستند که با سوخت‌های فسیلی ثروتمند می‌شوند. بیایید در این مورد صادق باشیم. اکنون زمان ایجاد تغییر فرا رسیده است و همه ما باید نقشی ایفا کنیم، اما در این فاجعه اقلیمی، نقش آنهاست که از همه پررنگ‌تر است.»
احسن اقبال، وزیر برنامه‌ریزی و توسعه پاکستان هم در همین نشست خبری گفت: «مردم در جهان غرب از زندگی خود لذت می‌برند اما هزینه‌اش را مردم اینجا می‌پردازند.»
جهان مسئولیت دارد
برنامه جهانی غذا کمک‌هایش را تاکنون به حدود ۱۶۸ هزار نفر در بلوچستان رسانده و به گفته استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل، در روزهای آینده عملیات کمک به حدود ۱۱۷ هزار نفر دیگر در استان سند آغاز خواهد شد.
آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد در واکنش به درخواست دولت پاکستان، خواستار تامین 160 میلیون دلار هزینه‌های امدادرسانی به سیل‌زدگان شده است. این مبلغ قرار است برای تامین مایحتاج حدود 5 میلیون نفر از آسیب‌دیدگان استفاده شود. این سیل بیش از ۵.۷ میلیون نفر را تحت تأثیر قرار داده است. در حال حاضر ۴۹۸ هزارو ۴۴۲نفر در کمپ‌های امدادی در سراسر کشور اقامت دارند.
قرار است در هفته آینده آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد برای بررسی پیامدهای ناشی از سیل ویرانگر در پاکستان و ابراز همدردی با مردم و آسیب‌دیدگان به پاکستان سفر کند. او روز سه‌شنبه سیلاب‌های اخیر در پاکستان را بی‌سابقه خوانده و گفت که چنین اتفاقی در سال‌های گذشته پیشینه نداشته ‌است. دبیر کل سازمان ملل متحد، در پیامی ویدیویی گفت: «جهان مسئولیت دارد تا در هنگام نیاز، دست پاکستان را بگیرد و برای مردم این‌کشور کمک فراهم کند. از دیدن این مردم بخشنده که این همه رنج می‌کشند، دلم می‌شکند.»
او همچنین هشدار داد: «جنوب آسیا کانون بحران اقلیمی است و سیل فاجعه‌بار در پاکستان که ده‌ها میلیون نفر را نیازمند کمک کرده است، هشداری برای همه ملت‌ها درباره ویرانی ناشی از گرمایش جهانی ناشی از فعالیت‌های انسانی است.»
گوترش از سوی دیگر گفت: «افرادی که تحت این بحران اقلیمی زندگی می‌کنند، 15 برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از تاثیرات آب و هوایی هستند. از آنجایی که ما همچنان شاهد رویدادهای آب و هوایی شدیدتر و شدیدتر در سرتاسر جهان هستیم، ظالمانه است که اقدامات آب و هوایی در معرض خطر قرار می‌گیرد و همه ما را در معرض خطر فزاینده قرار می‌دهد.»

آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد در واکنش به درخواست دولت پاکستان، خواستار تامین 160 میلیون دلار هزینه‌های امدادرسانی به سیل‌زدگان شده است. این مبلغ قرار است برای تامین مایحتاج حدود 5 میلیون نفر از آسیب‌دیدگان استفاده شود. این سیل بیش از ۵.۷ میلیون نفر را تحت تأثیر قرار داده است. در حال حاضر ۴۹۸ هزارو ۴۴۲نفر در کمپ‌های امدادی در سراسر کشور اقامت دارند

در پاکستان، استان های بلوچستان و سند بیش از چهار برابر میانگین بارندگی در سه دهه گذشته داشته‌اند. رسانه‌های محلی از افزایش بیماری‌های ناشی از آب در سند و سایر مناطق پاکستان خبر داده‌اند. در برخی از مناطق سند ابتلا به این بیماری‌ها افزایشی صد درصدی داشته است.
روایت‌هایی از شمال و جنوب پاکستان
بی‌بی‌سی در گزارشی به نقل از دو خبرنگار اعزامی‌اش به شمال و جنوب پاکستان نوشته است: ساکنان خیابان‌های سیل‌زده حومه شهر نوشهره در شمال پاکستان، به سختی به خانه‌های خود بازمی‌گردند تا ببینند که سیل چه آسیبی به داشته‌هایشان زده و چه چیزی را می‌توانند نجات دهند.
عمادالله، آشپزی که پسر خردسالش بر شانه‌هایش سوار شده، تازه توانسته بود به خانه‌اش برسد. تمام وسایل آنها پوشیده از گل و تا حد زیادی غیرقابل استفاده بود. او می‌گوید: «چیزی برای ما باقی نمانده. به جز جان بچه‌ها، نتوانستیم هیچ چیزی را نجات دهیم.»
پایین‌تر از جاده پر آب، دو زن به یکدیگر کمک می‌کردند که وارد خانه‌های خود شوند اما آب خیلی عمیق بود. یکی‌شان گفت: «نمی‌دانیم که خانه هنوز پابرجاست یا ویران شده. نمی‌دانم چگونه دوباره بازسازی‌اش کنیم. حالا در اردوگاهی در یک مدرسه زندگی می‌کنیم. خدا شاهد است که هیچ پولی نداریم.»
اکنون بسیاری از مردم سیل‌زده، در کمپ‌های امدادی زندگی می‌کنند. کمپ‌ها از نوشهره خیلی دور نیست. صدها نفر دیگر در کنار بزرگراه چادر برپا کرده‌اند تا از آن فاصله خانه‌های آب‌گرفته‌شان را زیر نظر داشته باشند، به امید اینکه به محض فروکش کردن آب به آنجا برگردند.
روزینا که هفت فرزندش در کنار او نشسته‌اند، می‌گوید: «این وضع آنقدر دردناک است که نمی‌توانم با کلمات بیانش کنم.» باران‌های موسمی شدید یک اتفاق سالانه است، اما نه در این مقیاس. بخش‌هایی از پاکستان چندین برابر میزان بارندگی در طول یک سال معمولی باران دریافت کرده است.
بارندگی‌ها در بخش‌هایی از پاکستان متوقف شده اما ویرانی پایانی ندارد. سیل شدید شمال به بخش‌های جنوبی کشور سرازیر می‌شود؛ جایی که بخش‌های وسیعی از زمین در حال حاضر غیرقابل سکونت است.
میلیون‌ها نفر تهیدست شده‌اند. در سعیدآباد، در استان سند در جنوب پاکستان، صدها نفر در کنار جاده‌ای خاکی زندگی می‌کنند؛ جایی که جاده به پایان می رسد، آب تا کمر آدم‌ها می‌رسد. در دوردست خانه‌هایشان را می‌بینی، در بعضی سیل تا پنجره بالا آمده.
بانول با 15 کودک -که برخی مال اوست، برخی دیگر خواهرزاده و برادرزاده‌اش- در یک چادر است. او خوشحال است که همه بچه‌ها زنده‌اند اما نگران این است که چطور به آنها غذا بدهد. «ما هفته‌هاست اینجا زندگی می کنیم، خانه نداریم، فقط یک چادر است برای همه ما. ما به کمک نیاز داریم. ما کشاورز بودیم. پنبه داشتیم، ذرت داشتیم. همه چیز آماده بود اما سیل آمد و همه چیز از بین رفت. ما نه وسیله‌ای داریم و نه غذایی.»
در این جاده خاکی تا ناکجاآباد، مردم روزها بدون غذا می‌مانند. وقتی یک کامیون مواد غذایی از راه می‌رسد، غذا به سرعت تمام می‌شود و باز همه سیر نمی‌شوند. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی که امدادگران در هنگام رسیدن یا در صورت رسیدن کمک‌های بین‌المللی با آن مواجه خواهند شد، نحوه رساندن آن به همه کسانی است که به آن نیاز دارند؛ آن هم در حالی که جاده‌ها غیرقابل تردد شده‌اند و هزاران نفر هنوز در دام آب هستند. اما برای این مردم، کمک‌ها آخرین امید برای زنده ماندن از فاجعه‌ای است که از راه رسید و چیزهای بسیاری از آنها گرفت.