میزان انتشار دی اکسید کربن در جو زمین در ماه می، رکورد زد. دانشمندان می‌گویند میزان آن هم‌اکنون ۵۰درصد بالاتر از میانگین دوران ماقبل از صنعتی شدن جهان است؛ قبل از آنکه که سوخت گسترده نفت، گاز و زغال‌سنگ در اواخر قرن ۱۹ آغاز شود.

مقامات اداره ملی اقیانوسی و جوی یا NOAA اخیرا اعلام کردند که میزان دی اکسید کربنی که هم‌اکنون در جو زمین وجود دارد به بیشترین حد خود نسبت به هر زمانی در ۴ میلیون سال گذشته رسیده است.
همانطور که نیروگاه‌ها، خودروها، مزارع کشاورزی و دیگر منابع آلاینده در جهان به انتشار میزان بسیاری از دی اکسید کربن در جو زمین ادامه می‌دهند، غلظت گاز CO2 در ماه گذشته به پیک خود و ۴۲۱ قسمت در میلیون نزدیک شد. انتشار آلاینده‌ها در سال ۲۰۲۱ به بالاترین سطح خود در طول تاریخ و ۳۶.۳ میلیارد تن رسید.
هر چه میزان انتشار دی اکسید کربن بیشتر می‌شود، کره زمین گرم‌تر می‌شود. گرم‌تر شدن جهان عواقبی مانند افزایش وقوع سیل، گرمای شدید، خشکسالی و بدتر شدن آتش‌سوزی‌های جنگلی را دارد که تاکنون میلیون‌ها نفر در سراسر جهان یکی از آن‌ها را تجربه کرده‌اند. میانگین دمای امروز جهان حدود ۱.۱ درجه سانتیگراد یا ۲ درجه فارنهایت بالاتر از دوران ماقبل از صنعتی شدن جهان است.

اندریا داتون، دانشمند اقلیم از دانشگاه ویسکانسین-مدیسون می‌گوید که تماشای افزایش تصاعدی اما پایدار سالیانه دی اکسید کربن مانند تماشای قطاری است که با حرکت آهسته به سمت شما حرکت می‌کند

جهان اقدامی نمی‌کند
افزایش سطح دی اکسید کربن، مدرک محکم‌تری است که نشان می‌دهد کشورها پیشرفت بسیاری کمی برای رسیدن به اهداف معاهده پاریس در سال ۲۰۱۵ دارند که در آن متعهد شدند گرمایش زمین را تا ۱.۵ درجه سانتی‌گراد محدود کنند؛ دمای آستانه‌ای که به گفته دانشمندان فراتر رفتن از آن، رخدادهای فاجعه‌بار تغییر اقلیم را به طور چشم‌گیری افزایش می‌دهد.
انتشار دی اکسید کربن همچنان ادامه دارد
به گزارش نیویورک تایمز، پیتر تانس، دانشمند ارشد در آزمایشگاه مانیتورینگ اداره ملی اقیانوسی و جوی در گفت‌وگویی اعلام کرد با اینکه سطح دی اکسید کربن در سال ۲۰۲۰ در میانه کاهش فعالیت‌های اقتصادی به دلیل همه‌گیری کرونا کمتر شد، اما هیچ تاثیری روی روند طولانی‌مدت آن نداشت. تانس می‌گوید که افزایش نرخ غلظت دی اکسید کربن «همچنان ادامه دارد و با همان سرعتی که سال گذشته داشت، پیش می‌رود». سطح دی اکسید کربن منتشر شده در طول سال متفاوت است. از بین رفتن و پوسیدگی پوشش گیاهی در پاییز و زمستان میزان آن را افزایش می‌دهد و در بهار و تابستان با جذب گاز به‌وسیله گیاهان از طریق فتوسنتز، کاهش پیدا می‌کند. سطح دی اکسید کربن در ماه می هر سال به بالاترین سطح خود می‌رسد؛ قبل از آنکه رشد گیاهان در نیمکره شمالی تسریع شود. اثرات نیمکره شمالی بسیار بیشتر از نیمکره جنوبی است چون وسعت زمین و پوشش گیاهی در آن بیشتر است.
منحنی کیلینگ
تانس و دیگر همکارانش در آزمایشگاه اداره ملی اقیانوسی و جوی، اوج غلظت این گاز را در سال جاری ۴۲۰.۹۹ قسمت در میلیون اعلام کردند. این میزان بر اساس داده‌های ایستگاه آب و هوایی NOAA واقع در بالای آتشفشان ماونا لوا در هاوایی است. چارلز دیوید کیلینگ، دانشمند موسسه اقیانوس‌شناسی Scripps مشاهدات خود را در این کوه آتشفشان در اواخر دهه ۱۹۵۰ آغاز کرد و ثبت نمودار انباشت دی اکسید کربن در جو زمین به منحنی کیلینگ معروف شد. دانشمندان اسکریپس تحت برنامه‌ای که بوسیله رالف کیلینگ، پسر کیلینگ دانشمند اداره می‌شود، همچنان به مشاهدات خود در ماونا لوا ادامه می‌دهند. دانشمندان با استفاده از داده‌های کیلینگ که مشابه داده‌های اداره ملی اقیانوسی و جوی است، میزان غلظت گاز را ۴۲۰.۷۸ اعلام کردند. هر دو رقم اعلام شده حدودا ۲ قسمت در میلیون بالاتر از میزان ثبت شده در سال گذشته‌اند. این اوج غلظت، ۱۴۰ قسمت در میلیون بالاتر از غلظت میانگین آن در دوران ماقبل از صنعتی شدن جهان است. در آن دوران میزان غلظت حدودا ۲۸۰ قسمت در میلیون بوده است. از آن زمان، بشر ۱.۶ هزار میلیارد تن دی اکسید کربن در جو زمین منتشر کرده بود.
جذب دی اکسید کربن به وسیله اقیانوس‌ها و گیاهان
برای رسیدن به اهداف ۱.۵درجه سانتی‌گراد درج شده در معاهده پاریس، باید میزان انتشار آلاینده‌ها تا سال ۲۰۵۰ به «صفر خالص» برسد؛ یعنی میزان انتشار به شدت کاهش پیدا کند و باقیمانده آن با جذب دی اکسید کربن بوسیله آب اقیانوس‌ها و گیاهان خنثی شود. اگر دنیا به این هدف نزدیک شود، نرخ افزایش دی اکسید کربن کاهش پیدا می‌کند و منحنی کیلینگ به خطی صاف تبدیل می‌شود. تانس می‌گوید که اگر انتشار آلاینده‌ها به طور کامل متوقف شوند، نمودار کیلینگ نزولی می‌شود. اقیانوس‌ها و گیاهان دی اکسید کربن باقیمانده را از هوا جذب می‌کنند. کاهش غلظت در جو زمین صدها سال دیگر ادامه دارد هر چند به گفته تانس روندی کند داشته باشد.
آب دریاها بالا می‌آید و توندراهای قطبی جنگل می‌شوند
تانس می‌گوید که میزان دی اکسید کربن در مقطعی از زمان به نقطه تعادل می‌رسد اما غلظت آن در جو زمین و اقیانوس‌ها بیشتر از سطح آن در دوران ماقبل از صنعتی شدن جهان می‌شود و برای هزاران سال همین شکلی باقی می‌مانند.
در چنین مقیاس زمانی طولانی، با آب شدن یخ‌های قطبی سطح آب دریاها به طور چشمگیری افزایش می‌یابد و تغییرات دیگری رخ می‌دهد؛ مانند تبدیل توندراها یا سردشت‌های قطبی به جنگل‌ها. تانس می‌گوید: «این همان دنباله طولانی است که برای من بسیار نگران‌کننده است. این پتانسیل وجود دارد که اقلیم را واقعا تغییر دهد».
هیچ تغییری دیده نمی‌شود
به گزارش سی‌تی‌وی نیوز تانس می‌گوید: «دنیا تلاش می‌کند میزان انتشار را کاهش دهد ولی شما آن را نمی‌بینید». به عبارت دیگر، اگر جو زمین را اندازه‌گیری کنید هیچ تغییری نمی‌بینید.
اندریا داتون، دانشمند اقلیم از دانشگاه ویسکانسین-مدیسون می‌گوید که تماشای افزایش تصاعدی اما پایدار سالیانه دی اکسید کربن مانند تماشای قطاری است که با حرکت آهسته به سمت شما حرکت می‌کند. اگر روی ریل باقی بمانیم تا دقیقه ۹۰ از سر راه کنار برویم ممکن است قبل از رسیدن قطار از گرما‌زدگی از بین برویم. اداره ملی اقیانوسی و جوی می‌گوید سطح دی اکسید کربن امروز به سطح آن در ۴.۱ میلیون تا ۴.۵ میلیون سال پیش در دوران پلیوسن (دوران سوم زمین‌شناسی) رسیده؛ زمانی که دما ۳.۹ درجه سانتیگراد گرمتر بود و سطح دریاها ۵ تا ۲۵ متر بالاتر از الان بود. در آن زمان فلوریدای جنوبی کاملا زیر آب قرار داشت. تمدن بشر با این شرایط کاملا ناآشناست. به گفته دانشمندان دلیل آنکه میلیون‌ها سال پیش با وجود همین سطح از دی اکسید کربن، هوا بسیار گرم‌تر ولی سطح دریاها بسیار بالاتر بوده این است که در آن زمان افزایش طبیعی سطح دی اکسید کربن بسیار تدریجی رخ داده است. کربن صدها سال در هوا باقی ماند و دمای هوا در مدت زمان طولانی‌تری بالاتر رفت و در همان سطح ماند. یخ‌های قطبی گرینلند و قطب جنوب در طول زمان آب شدند، سطح آب دریاها به شدت بالاتر رفتند، دنیا تاریک‌تر شد و از کره زمین گرمای کمتری ساطع شد.