ما برای استفاده درست از آب و نعمت‌های طبیعی، نیاز به حکایتی تازه و سفری سخت داریم، مانند آنچه که عطار نیشابوری در «منطق الطیر» به نظم درآورد. عطار در عرض ماجرا و سیر مرغان، حکایت‌های حکیمانه‌ای می‌گنجاند و هفت وادی عرفان را معرفی می‌کند. اصل داستان، سفری بسیار سخت و پرخطر است برای پاک شدن و به نقطه عزیمتی تازه رسیدن.حضور آقای مهدی آگاه در بنیانگذاری و تاسیس اندیشکده آب ایران، یادآور شروع این سفر سخت است که می‌بایست برای شروع این حکایت در نظر گرفت. این سفر پاد افره و عقابی است که در اثر استفاده بیش از حد از مخازن آب زیرزمینی گرفتار آن شده‌ایم ، خطای بزرگی که جبران نشد. این جبران دغدغه اصلی بود که این فقید تازه درگذشته را به دنبال خود می‌کشید.

آشنایی شخصی و همنشینی من با ایشان ، تازگی‌ها و نوآوری‌های بسیاری از حکمت‌های جدید و کهن را برایم به ارمغان آورد. در درجه اول وجدان انسانی که در بخش خصوصی آن هم در شرایط ناسالم اقتصادی ایران توانست تاب آورد و ارزش‌های وجودی انسانی و ملی را همراه با عطر و طعم زیبایی‌ها و نمادهای جامعه بومی ‌کرمان در خود و با خود در این همنشینی و همفکری‌ها عرضه کند.
نگاهی درون‌زا و از خود داشت که نه تنها تقلیدی و عاریتی نبود بلکه بدون مصلحت‌اندیشی شخصی ابراز می‌شد. از جمله در زمینه آب، که دغدغه اصلی‌اش بود و در این حوزه با اتکا به آخرین یافته‌های علمی ‌سخن می‌گفت و دانشش در مواردی به سطح معرفت و حکمت ارتقاء یافته بود. معرفت آبی که حکمت و شیرینی خاصی داشت، به ویژه وقتی از آب زیر زمینی و قنات سخن می‌گفت.
به پژوهش، نوآوری و حضور جوانان و توسعه ظرفیت‌ها در فضایی آزاد برای گفت‌و‌گو و اظهارنظر اهتمام زیادی داشت و خاطرات بسیار ی از این اهتمام وجود دارد که ترجیحا بهتر است توسط خود این افراد برای ثبت و ضبط در حافظه جامعه، بازگو شود و باقی بماند.
تلاش و حمایت این فقید سعید در بنیانگذاری، گشایش افق و امید به آینده در اندیشکده تدبیر آب ایران بسیار ستودنی است و بهره‌هایشان قابل ارزشگذاری نیست و فقط باید گفت سعی‌اش مشکور و اجرش با خدا.