سایت خبری پیام ما آنلاین | سیل چو بگرفت سد نشاید بست

سیل چو بگرفت سد نشاید بست





سیل چو بگرفت سد نشاید بست

۲۷ فروردین ۱۴۰۱، ۰:۰۰

سخنان محمد باقر قالیباف در جلسه علنی روز چهارشنبه مجلس را احتمالا تا حالا بسیاری شنیده یا خوانده‌اند. او به طور غیرمستقیم از دستور توقف طرح پتروشیمی میانکاله انتقاد کرده و گفته است: «بیست روز گذشته در یک سرمایه گذاری که مسیر اداری حل شده و تا بالاترین سطوح رفته و در دولت مجوز گرفته و زمین به او واگذار شده و چند ده میلیارد سرمایه‌گذاری کرده، بعد یکی پیدا می‌شود و می‌گوید که فلان موضوع دوباره بررسی شود و کار متوقف می‌شود. این چه معنی دارد؟ کدام سرمایه‌گذار در چنین شرایطی می‌آید همه مراحل را طی می‌کند و بعد بگوییم کار متوقف شود؟ اگر مشکلی بوده چرا زمین پروژه را به نام او کرده‌اید؟ چرا سند به او دادید؟» رئیس مجلس کوشیده با کلید واژه «حمایت از سرمایه‌گذاری» از این طرح حمایت کند. این‌ها سخنان کسی است که در دوره 12 ساله حضورش در مقام شهردار تهران، نامش در کنار ساخت بزرگراه‌ها، پل‌ها و زیر‌گذرها در شبکه بزرگراهی پایتخت و تلاش برای تکمیل خطوط مترو و افتتاح زودهنگام برخی خطوط و ایستگاهها با تراکم فروشی، از بین رفتن باغ‌های تهران، برج‌سازی و مجتمع‌های بزرگ مقیاس و تجاری تهران گره خورده است. تنها 7 مورد از این پروژه‌های بزرگ مقیاس را در یک منطقه می‌توان نام برد که به گفته علی نوذرپور شهردار پیشین منطقه 22 مجوز آنها از سال 85 تا سال 92 صادر شده است. برخی از این پروژه‌ها با تخلفات بسیاری بالا رفتند و برای اهالی منطقه مشکلاتی ایجاد کردند و پرونده باز دارند و در کنار سایر ساختمان‌های بلند مرتبه در مقابل گردش هوا و کاهش آلودگی هوای تهران ایستاده‌اند مانند پروژه ایران مال در منطقه 22 که تبدیل به یکی از پرحاشیه‌ترین پروژه‌ها شد. ساخت مجتمع تجاری کوروش در جوار بزرگراه ستاری و در بافت مسکونی منطقه 5 ترافیک را به این منطقه تحمیل کرد و در نهایت ایجاد بار ترافیکی تبعات چندانی برای مالک نداشت. پالادیوم در منطقه یک تهران هم که با آن همه تخلف در نهایت با حکم تخریب روبرو شد. اهالی منطقه درباره این پروژه به دستگاه قضا شکایت بردند و تخلفات این مگا پروژه سرانجام اسفند 1400 پس از 4 سال کشمکش تخریب شد و کمیسیون ماده 100 رقم 900 میلیارد تومانی را به عنوان خسارت به شهرداری و حقوق عامه تعیین کرد.ولی در این شرایط اقتصادی آیا نباید قبل از وقوع این تخلفات از آن‌ها جلوگیری کرد؟ آیا باید دست به سینه ایستاد تا مردم شهرهای شمالی هم به مشکلات مردم در جنوب ایران مبتلا شوند؟ آیا پس از مرگ ماهیان و پرندگان و تخریب طبیعت منطقه باید به دنبال مقصر رفت؟ پاسخ را سعدی قرن‌ها پیش داده است، آنجا که می‌گوید: علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد/ دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست/ به روزگار سلامت سلاح جنگ بساز/ وگرنه سیل چو بگرفت، سد نشاید بست/ بسیاری از این تخلفات و تخریب‌‌ها قبل از وقوع قابل ردیابی است و می‌توان برای جلوگیری از خسارت های بیشتر به محیط زیست در مقابل آنها ایستاد فقط باید دغدغه محیط زیست و حفظ آن را برای آیندگان داشت. در این سالها حتی در تهران هم تجربه کردیم؛ خانه‌باغ‌ها و درختان تنومند تهران تخریب شدند و هرگز دیگر باز نمی‌گردند حتی اگر به جای آنها هزاران نهال کاشته شود چرا که سالها زمان لازم است تا نهال تبدیل به درخت تنومند و کهنسال شود. بنابراین توقف طرحی که پیوست محیط زیستی ندارد یا روند طی شده برای صدور مجوز برای آن مبهم است، تالاب را به خطر می‌اندازد. این رویه‌های غلط زیر عنوان توسعه و سرمایه‌گذاری، زمینه‌ساز افزایش آلودگی و بیماری‌های ناشی از آن خواهد شد. از همین رو صدور توقف احداث پتروشیمی میانکاله از سوی دولت و دستگاه قضا قابل دفاع است و امیدواریم که موقتی نباشد.

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *