سایت خبری پیام ما آنلاین | شهر ناامن برای نابینایان

سقوط یک نابینا در پله برقی بی.آر.تی، بار دیگر ایمنی فضاهای عمومی شهر را زیر سوال برد

شهر ناامن برای نابینایان

زینب نصیری، مدیرکل اداره سلامت شهرداری تهران: این مورد به مساله ایمنی فضاهای شهری مربوط است که باید آن را از پیمانکار نگهداشت پل مطالبه کرد





شهر ناامن برای نابینایان

۲۳ تیر ۱۴۰۰، ۲۲:۲۵

مثل هرروز ساعت 7 و پنجاه دقیقه صبح خودش را به بالای پل هوایی بی.آر.تی دروازه دولت رساند، مسیر همیشگی‌اش که او را از خانه به محل کارش متصل می‌کرد. ابوذر سمیعی این مسیر را همواره با دو عصای سفید طی می‌کرد: «یک عصا همیشه در دستم است و یک عصا هم همیشه در کیفم دارم محض اطمینان» روی پله برقی اما معمولا عصاها جمع می‌شوند تا جسم اضافی مانع حرکت نشود، ابوذر پایش را روی ورودی پله که گذاشت، زانویش در یک فضای معلق فرورفت و او سقوط کرد.

دیروز چهارشنبه 23 تیرماه بازهم فضای عمومی پایتخت، دردسر تازه‌ای برای عضوی از جامعه معلولان ایجاد کرد. هرچند که مسئولان بهزیستی و شهرداری می‌گویند نهضت مناسب سازی در پایتخت آغاز شده و مهدی جمالی نژاد، معاون وزیر کشور نیز پیشتر به شهرداری تهران بابت این مناسب‌سازی‌ها نمره 18 داده بود، به نظر می‌رسد که دست کم نظارت و دیده‌بانی از سوی متولیان امر شهری بعد از نهضت‌آفرینی‌ها وجود ندارد و این جدیت در ایمن‌سازی فضاهای عمومی مشاهده نمی‌شود. ابوذر سمیعی خودش سال‌ها سابقه عضویت در ستاد مناسب سازی استان کردستان را داشت و در این خصوص مطالبه‌گری کرده بود او بارها با اتفاقات مشابه مواجه شده است. ابوذر همواره به دوستان نابینای خود توصیه می‌کند که حتی یک قدم هم بدون عصای سفید برندارند، توصیه‌ای که خودش هم به آن جامه عمل پوشانده بود اما نمی‌دانست در پله برقی چه چیزی انتظارش را می‌کشد: «فکر می‌کنم صفحه اول ورودی پله برقی بود که پایم را گذاشتم و متوجه شدم که پایم فرومی‌رود، تا یک وجب بالای زانو فرو رفتم اینکه در آن لحظه چقدر درد داشتم بماند، تنها ترسم این بود که اگر پله برقی روشن شود پایم قطع به یقین قطع می‌شد.» او بعد از این حادثه از مامور بی.آر.تی علت خالی بودن صفحه ورودی را می‌پرسد اما در نهایت متوجه نمی‌شود که این صفحه شب گذشته دزدیده شده یا شهرداری آن را برداشته است. او بعد از رسیدن به محل کارش متوجه چسبندگی شلوارش به زانوها و خونریزی شدید پایش می‌شود: «من به دلیل جلسه مهمی که داشتم مجبور شدم محل را ترک کنم اما بعد از آن هرچه با 137 تماس گرفتم، نتوانستم پاسخی دریافت کنم. دوبار متصدی علی‌رغم برداشتن تلفن پاسخ نداد.» سمیعی 3 بار در زمان‌های مختلفی با سامانه شهرداری تماس می‌گیرد و در نهایت می‌تواند شکایت خود را ثبت کند، شکایتی که نمی‌داند به آن رسیدگی می‌شود یا نه.
خاطرات بد معلولان در تردد
دریچه پله‌برقی، داربست، دریچه‌های آب در خیابان‌ها و موانع کوتاه و بلند کاشته در پیاده‌روها، اولین بار نیست که حادثه آفرینی می‌کنند. ابوذر به خاطر می‌آورد که مدتی پیش طبق عادت هرروزه‌اش از پیاده‌روی چهارراه‌ کوکاکولا در پیروزی عبور می‌کرده که به یکی از همین موانع کاشته‌ای که برای ممنوعیت تردد موتور نصب شده برخورد کرده. موانعی که به گفته خودش در مدت اخیر هم نصب می‌شود: «همان لحظه یک موتور از کنار من رد شد، این یعنی موانع کاشته شده، مشکلی برای تردد موتورسواران ایجاد نمی‌کند اما برای ما نابینایان چرا.» داربست‌ها خصوصا آن‌هایی که برای مراسم‌های عزادارای نصب می‌شوند نیز از جمله مواردی هستند که ابوذر از آن‌ها خاطره‌ای خوش در ذهنش نمانده است. او می‌گوید یکبار سرش به یکی از داربست‌هایی که برای مراسم مذهبی نصب شده بود برخورد کرد و هرباری که از همان مسیر عبور می‌کند، این خاطره در ناخودآگاهش زنده می‌شود. خاطرات تلخ مشابه مساله‌ای است که این روزها سبب شده بسیاری از معلولان خانه‌نشین شوند و از عواقب بعدی آن بترسند.
خاطرات مشابه معلولان
ابوذر تنها فردی نیست که دچار حادثه شده است. بهروز مروتی مدیر کمپین معلولان که نخستین بار ماجرای ابوذر را اطلاع رسانی کرد،ماجراهای مشابه دیگری از نقاط دیگر کشور را هم در خاطر دارد. او که دو روز گذشته یکی از مهمانان جلسه ستاد مناسب‌سازی کل کشور هم بوده می‌گوید یکی از بندهایی که عموما ستاد مناسب سازی به آن ورود نمی‌کند، مساله پل‌های عابر است: «مدتی پیش نابینایی در تبریز به این دلیل که دریچه کانال آب سرجایش نبود، سقوط کرد.» اشاره مروتی به ولی محمدی است، جوانی که اسفند سال گذشته در مسیر همیشگی رسیدن به محل کارش بود که در دریچه کانال آب افتاد و پایش از چند ناحیه آسیب دید. او به اتفاق دیگری که در سال 95 رخ داد هم اشاره‌ای می‌کند، سقوط فردی نابینا از پل عابری نصف شده در ورامین. اتفاقی که همان زمان ایسنا درباره آن نوشت: «شهرداری ورامین قصد تعمیرات و عملیات اجرایی در میدان رازی شهرستان ورامین را در دست داشته و بدون توجه به ایمن سازی و ممنوع کردن ورود به پل عابر پیاده، نیمی از پل را به عرض طرف دیگر بلوار برداشته و همین امر باعث شد تا این نابینا از همان نیمه پل به پایین سقوط کند.» او می‌گوید این حوادث بعد از رخ‌دادن عموما به فراموشی سپرده می‌شوند و بهزیستی هم واکنش و پیگیری برای حقوق معلولان در اینگونه مواقع به خرج نمی‌دهد: «مستند به ماده 23 قانون حمایت از حقوق معلولان، حقوق افراد دارای معلولیت باید از طریق بهزیستی پیگیری شود در حالیکه در ماجرای ابوذر هنوز نه شهرداری و نه بهزیستی واکنشی نشان ندادند.»
سیاست‌گذاری مناسب‌سازی در تهران
مسئولان شهرداری تهران می‌گویند این نخستین بار است که در سال‌های اخیر موضوع مناسب سازی را به یک سیاست‌گذاری تبدیل کردند. زینب نصیری، مدیرکل سلامت شهرداری تهران، به پیام‌ما می‌گوید: مورد سقوط فرد نابینا در پله برقی مسئله ایمنی فضاهای شهری است که دقیقا به پیمانکار نگهداشت بر می‌گردد، پل‌های عابر یا زیرمجموعه سازمان زیباسازی است، یا معاونت حمل‌و‌نقل ترافیک، در مواردی که این اتفاقات بروز می‌کند، این سازمان‌ها از پیمانکار نگهداشت مطالبه می‌کنند. منطقا هم تمام فضاهایی که در سطح شهر ساخته می‌شود، یک پیمانکار نگهداشت دارند. او تاکید می‌کند: شورای شهر اتفاقا مدتی پیش مصوبه‌ای برای پل‌های عابر پیاده داشت، مساله همین ایمنی و مناسب سازی بود که همان زمان هم اعضای شورا بحث می‌کردند که اگر پلی تازه ساخته شود باید این مسائل را رعایت کند و برای پل‌های قبلی‌ها هم باید در یک فرآیند زمانی ایمنی، امنیت و مناسب‌سازی پیش‌بینی شود. نصیری می‌گوید در موضوع مناسب‌سازی هم همین قواعد حاکم است یعنی پروژه‌هایی که جدید ساخته می‌شوند باید براساس مصوبه شهرداری مناسب سازی شده افتتاح شوند، در غیر این صورت تخلف اتفاق می‌افتد: اما نباید این مساله را فراموش کرد تهران حاصل دهه‌ها شهرسازیست و این مناسب‌سازی باید در طول زمانی صورت گیرد. به گفته او برای اولین بار یک طرح جامع مناسب‌سازی در ستاد مناسب‌سازی فضاهای شهری تصویب شده است و بر مبنای آن مقرر شد تا در رینگ‌های متصل به هم بخش‌های مختلف شهر در طی 4 تا 5 سال این مناسب‌سازی اتفاق بیفتد. مدیرکل سلامت شهرداری تهران می‌گوید یک بخش نظارت از سوی فعالان مدنی و ان.جی.اوها و نهادهای مدنی اتفاق می‌افتد همچنین شماره‌های 137 و 1888 شهرداری هم برای ارائه گزارش و فوریت‌ها و نقد و نظرات شهرداری در اینگونه مواقع کاربرد دارند.
دردسر دانشگاه‌ها
دسترس‌پذیر نبودن و ناایمن بودن تنها در خیابان‌ها حکمروایی نمی‌کند. هفتم تیرماه فاطمه طایی، روزنامه‌نگار دارای معلولیت سمیرمی جهت تهیه گزارش درباره نبود امکانات برای تردد معلولان در ورودی دانشگاه، عازم دانشگاه می‌شود که ویلچرش به داخل جوی پرتاب شده و از ناحیه صورت و گردن دچار حادثه می‌شود. همه این‌ها درحالی اتفاق افتاده است که وحید قبادی‌دانا، رئیس سازمان بهزیستی 22 تیرماه در جلسه ستاد مناسب‌سازی هم بر این سیاست تاکید کرده بود و هم بر سازوکاری که از معلولان در اینگونه حوادث حمایت کند: مناسب‌سازی علاوه بر اینکه به لحاظ فیزیکی برای معلولانی که جسمی و حرکتی هستند باید انجام شود، برای افرادی که دارای مشکلات بینایی یا شنوایی هستند و سایر گروه‌های افراد دارای معلولیت نیز باید در نظر گرفته شود و دسترس‌پذیری برای آنها برقرار باشد که بتوانند به حقوق خود در زمینه‌های مختلف دست پیدا کنند.
در قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت تصریح شده است که اگر سازمان یا دستگاهی یا مدیری به وظایف قانونی خود عمل نکند طبق قانون مجازات اسلامی مشمول پیگرد قرار خواهد گرفت و مجازات لازم برای او پیش بینی شده و این الزامی را برای همه دستگاه‌ها ایجاد کرده است.

به اشتراک بگذارید:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *