سایت خبری پیام ما آنلاین | تغییرات اقلیمی به زبان ساده

راهنمای کودکان و هر کسی که می‌خواهد درباره بحران اقلیمی بداند

تغییرات اقلیمی به زبان ساده

برای رویارویی با چالش‌های تغییرات اقلیمی دو سناریو وجود دارد؛ یکی بد، یکی بهتر





۱ تیر ۱۴۰۰، ۲۲:۲۴

اگر سن‌تان کم است، تقریبا در هر سالی که شمع کیک‌تان را فوت کردید افزایش دما یا رکورد زده یا به رکورد نزدیک شده است. آتش‌سوزی‌های گسترده، خشکسالی‌های شدید و توفان‌های مخرب را دیده‌اید. تغییرات اقلیمی همین است که حالا حالاها هم از بین نخواهد رفت.
کره زمین در زمان حیات شما بیشتر از اینها تغییر می‌کند. اوضاع می‌تواند واقعا بد شود. اما اگر همین الان اقدام کنیم، می‌توانیم از وقوع بدترین آسیب‌های آن جلوگیری کنیم. جولیا روزن در روزنامه نیویورک‌تایمز وقوع دو سناریو را بررسی می‌کند. روزن می‌گوید می‌توانید در اجرای هر کدام از این سناریوها نقش داشته باشید. پس بیاید به هر کدام از آنها نگاهی بیندازیم.

آینده بد
بیایید به یک سناریو نگاه کنیم و آن را «آینده بد» بخوانیم، چون زندگی برای خیلی‌ها و دیگر موجودات زنده سخت‌تر می‌شود. در آینده بد، بیشتر نقاط روی کره‌زمین داغ‌تر خواهند شد، اما روزهای سرد هم خواهیم داشت. مدرسه و ورزش هنگام موج گرما متوقف می‌شوند. دمای بالا حتی می‌تواند برای جمعیت آسیب‌پذیر مانند افراد مسن و کسانی که در فضای باز کار می‌کنند، مرگ‌آفرین باشد.‌ تغییرات آب و هوایی پرورش محصولات غذایی را سخت‌تر می‌کند. در برخی مناطق، منابع آبی خشک می‌شوند. خیلی‌ها خانه‌هایشان را ترک می‌کنند تا جای بهتری برای زندگی پیدا کنند. فرودستان هم بیشتر از پولدارها آسیب می‌بینند. این اتفاق همین امروز هم دارد می‌افتد. گرمای شدید و خشکسالی، آتش‌سوزی‌های گسترده را خطرناک‌تر می‌کند. عده بیشتری از مردم در معرض دود ناسالم قرار می‌گیرند.بسیاری از گیاهان و حیوانات به خاطر از دست رفتن محیط زندگی‌شان و دیگر تهدیداتی که انسان ایجاد می‌کند در معرض انقراض قرار دارند. همانطور که یخچال‌های قطبی و ورقه‌های یخی آب می‌شوند، افزایش سطح دریاها در مناطق ساحلی سیل جاری می‌کند و تا پایان قرن صدها میلیون نفر را در سراسر جهان مجبور به مهاجرت می‌کند. آب دریاها دی‌اکسید‌کربن را از هوا جذب می‌کنند و اقیانوس‌ها اسیدی‌تر می‌شوند. آب هم گرم‌تر می‌شود که به برخی از جانوران دریایی کمک می‌کند اما به دیگران آسیب می‌رساند؛ به ویژه آن دسته‌ای که غذای انسان را تامین می‌کنند. صخره‌های مرجانی هم احتمالا ناپدید می‌شوند. هیچ کدام اینها خوب نیستند. اما لزوما نباید شرایط اینطوری باشد! هنوز برای انتخاب راه متفاوت زمان هست. علم می‌تواند موضوع را حل کند اما آینده منتظر ما نمی‌ماند. گازهای گلخانه‌ای که تاکنون تولید کرده‌ایم باعث افزایش دما، افزایش سطح دریاها و تغییرات زیست محیطی شده‌اند. اما اگر دولت‌ها، کسب‌و‌کارها و ما انسان‌ها با هم همکاری کنیم، می‌توانیم انتشار این گازها را طی چند دهه آینده متوقف کنیم و از بدترین اثرات تغییرات اقلیمی جلوگیری کنیم.

آینده بهتر
حالا بیاید به سناریو زندگی در «آینده بهتر» نگاه کنیم. در آینده بهتر، اثرات تغییرات اقلیمی می‌تواند کندتر و با شدت کمتری باشد، پس طبیعت و جامعه راحت‌تر می‌توانند با آن سازگار شوند. مثلا، دولت‌ها می‌تواتند کمک کنند ساحل‌نشین‌ها از آب‌ها دورتر شوند تا از سیل در امان بمانند. کشورهای ثروتمندتر که بیشترین سهم در تغییرات اقلیمی را دارند به کشورهای فقیرتر کمک می‌کنند تا با آثار آن مقابله کنند. در این آینده آتش‌سوزی‌های وسیع و کاهش تولید محصولات کشاورزی را همچنان خواهیم داشت اما کمتر. می‌توانیم از جنگل‌ها محافظت کنیم و درخت‌های بیشتری بکاریم که با رشد خود میزانی از کربن را جذب کنند. افراد بومی با دانش عمیق زیست محیطی می‌توانند راه را نشان دهد. ما همچنین می‌توانیم در «آینده‌بهتر» مواد غذایی متفاوتی را مصرف کنیم. خیلی‌ها همین امروز هم گوشت کمتری مصرف می‌کنند. مزارع کشاورزی می‌توانند محصولاتی را پرورش دهند که با آب و هوای جدید سازگار باشد و در آن از شیوه‌های پایدار کشاورزی استفاده شده باشد. این تغییر می‌تواند بر تمام بخش‌های جامعه و حتی صنعت هم تاثیر بگذارد. راه‌های تولید بتون را بگونه‌ای تغییر دهیم که دی‌اکسید‌کربن کمتری تولید شود. می‌توانیم در ساختمان‌هایی زندگی کنیم که از لحاظ انرژی پایدار بوده و در ساخت آن از مواد پایدار مانند چوب و سنگ های محلی استفاده شده باشد.
در «آینده بهتر» می‌توانیم سوار ماشین‌های برقی شویم که به جای بنزین و گازوئیل از سوخت‌های تمیزتری استفاده می‌کنند. این کار می‌تواند کیفیت هوا را در خیلی در مناطق افزایش دهد. شهردارها می‌توانند مردم را تشویق کنند تا از حمل‌و‌نقل عمومی و دوچرخه استفاده کنند. هواپیماها همچنان دی اکسید کربن تولید می‌کنند. اما می‌توانیم کمتر پرواز کنیم. نور خورشید، باد و دیگر انرژی های تجدیدپذیر می‌توانند بدون تولید بیشتر گازهای گلخانه‌ای برق تولید کنند. می‌توانیم انرژی اضافی را ذخیره کنیم تا وقتی هوا ابری می‌شود یا هیچ بادی نمی‌وزد چراغ‌ها روشن بمانند.
خبر خوب اینجاست که ما می‌دانیم چگونه باید بسیاری از تغییرات را اعمال کنیم. در حقیقت، در خیلی جاها این تغییرات در حال شکل‌گیری است؛ فقط سرعت آن کافی نیست، چون بزرگترین چالش‌های پیش روی‌مان به انسان برمی گردد نه به علم. اگر می‌خواهیم «آینده بهتر» به آینده واقعی تبدیل شود، رهبران دنیا و کارفرماها باید در مسائل مربوط به تغییرات اقلیمی جدی تر عمل کنند و ما مردم هم باید کمک کنیم. آیا این کار را انجام خواهیم داد؟
انتخاب با ماست.

چگونه به اینجا رسیدیم؟
نگاهی به اطراف خانه خود بیاندازید. یخچال و تلویزیون و لوسترها. همه با برق کار می‌کنند. از لحاظ تاریخی، بشر بیشتر عمر خود را در تاریکی زندگی کرده است. اما از اواخر 1800، برق به یکی از بخش‌های اساسی زندگی مدرن تبدیل شد. امروزه مصرف برق آمریکایی‌ها نسبت به دهه 1950، 13 برابر شده است.
برق خانه شما احتمالا از کابل‌های برقی تامین می‌شود که سراسر کوچه را گرفته‌اند. مسیر این کابل‌ها به نیروگاه برق می‌رسد؛ بخش کوچکی از شبکه بزرگ انرژی که خانه، محل کار و کارخانه‌هایمان را روشن نگه می‌دارد.
در طول تاریخ برق با سوزاندن سوخت‌های فسیلی مانند زغال سنگ، نفت و گاز طبیعی تولید شده است. این منابع همچنین بیشترین انرژی مورد‌نیاز برای تولید گرما و تقریبا هر کاری که انسان انجام می‌دهد را تامین می‌کنند.
امروزه، سوخت‌های فسیلی بسیار مهم تلقی می‌شوند. انسان سالانه نزدیک به هفت میلیارد تن زغال‌سنگ استفاده می‌کند و روزانه نزدیک به 100 میلیون بشکه نفت و دیگر سوخت‌های مایع را مصرف می‌کند.
سوخت‌های فسیلی در اعماق زمین از انباشته شدن بقایای گیاهان و جانوران در طول زمان شکل می‌گیرند. وقتی که آنها را استخراج و به انرژی تبدیل می‌کنیم، کربن به شکل دی اکسید کربن و متان وارد هوا می‌شود.
این گازهای گلخانه‌ای مانند یک پتو عمل می‌کنند: مادامی که انرژی خورشید کره زمین را گرم می‌کند، این پتو از خروج مقداری از گرمای زمین جلوگیری می‌کند.
در هزار سال گذشته، آلاینده‌هایی که بشر تولید کرده باعث گرم‌تر شدن هوا شده است. اما بشر باز هم به تولید آلاینده‌های بیشتری ادامه می‌دهد.
وقتی سوخت‌های فسیلی را می‌سوزانیم، آلاینده‌هایی تولید می‌کنیم که برای سلامتی انسان مشکلاتی را ایجاد می‌کنند. این آلاینده‌ها به مهاجران و افراد کم درآمد بیشترین آسیب را می‌رسانند؛ قیمت خانه‌ها و تبعیض نژادی باعث می‌شود یا اغلب این افراد نزدیک به مناطق آلوده مانند نیروگاه‌های برق یا آزادراه‌های بزرگ زندگی کنند.
در آمریکا، ماشین‌ها و کامیون‌ها منابع اصلی آلاینده‌های مضر و گازهای گلخانه‌ای شناخته می‌شوند. در کل، حمل و نقل یک سوم تولید گازهای گلخانه‌ای را تشکیل می‌دهد.
تمام منابع انتشار گازهای گلخانه‌ای آشکار نیستند. به ساختمان‌های بتنی و پیاد‌ه‌روهای شهرتان فکر کنید.
سیمانی که سازه‌ها را سرپا نگه می‌دارد از خرد کردن و گرم کردن سنگ آهک بدست می‌آید که برای درست کردن آن انرژی مصرف و دی‌اکسید‌کربن آزاد می‌شود. سیمان، استیل و صنایع دیگر، 20درصد آلودگی جهان را تشکیل می‌دهند.
غذایی که می‌خوریم نیز اهمیت دارد. فضولات دام و طیور حاوی گازهای گلخانه‌ای است. مزارع کشاورزی گازهای گلخانه‌ای تولید می‌کنند. در برخی مناطق مانند جنگل‌های آمازون، درخت‌ها قطع می‌شوند تا به زمین کشاورزی تبدیل شوند. این کار مقدار زیادی کربن ذخیره در چوب و خاک را آزاد می‌کند.
در جهان، کشاورزی و روش‌هایی که از زمین استفاده می‌شود نزدیک به یک چهارم تولید گازهای گلخانه‌ای را تشکیل می‌دهند. اگر به همین روندها ادامه دهیم، کره زمین گرم‌تر می‌شود و تغییرات اقلیمی آسیب‌های بدتری به جای می‌گذارند.

به اشتراک بگذارید:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *