سایت خبری پیام ما آنلاین | در حال رسیدن به نقطه بی‌بازگشت هستیم

دبیرکل سازمان ملل با اشاره به تغییرات آب و هوایی:

در حال رسیدن به نقطه بی‌بازگشت هستیم





در حال رسیدن به نقطه بی‌بازگشت هستیم

۲۲ خرداد ۱۴۰۰، ۲۲:۵۴

دبیر کل سازمان ملل متحد هشدار داده است که کشورهای ثروتمند با عدم استفاده از اقتصاد سبز به منظور خارج شدن از بیماری همه‌گیر کووید19، «فرصتی فراموش‌نشدنی» را از دست می‌دهد. پیش از جلسه رهبران کشورهای بزرگ اقتصادی در نشست گروه 7 در بریتانیا، آنتونیو گوترش گفته که نگران است که کشورهای ثروتمند، از آغاز همه‌گیری کرونا، میلیاردها دلار را به‌جای هزینه کردن در انرژی‌های پاک، صرف سوخت‌های فسیلی کرده‌اند، با اینکه نسبت به احیای اقتصادی سبز، متعهد شده بودند.

گوترش در مقر سازمان ملل در نیویورک به گاردین گفته است: «خیلی بیش از اینها ناامیدم؛ نگران تبعات و عواقب هستم.» او افزوده است: «باید اطمینان حاصل کنیم که این روند را برمی‌گردانیم، نه اینکه همین روند را فقط حفظ کنیم. واضح است که داریم به نقطه‌ای بی‌بازگشت می‌رسیم.» دبیرکل سازمان ملل در این مصاحبه گفته است: «خرج کردن میلیاردها دلار و استفاده نکردن از این موقعیت برای بازگرداندن این روند و سرمایه‌گذاری نکردن گسترده در اقتصاد سبز، یک فرصت از دست رفته غیرقابل بخشش خواهد بود.»
به گزارش گاردین، یک تجزیه‌وتحلیل اخیر نشان می‌دهد که کشورهای گروه 7 – بریتانیا، آمریکا، کانادا، ایتالیا، فرانسه، آلمان و ژاپن- از آغاز همه‌گیری کرونا، برای حمایت از نفت، زغال‌سنگ و گاز، 189 میلیارد دلار هزینه کرده‌اند و همچنین کمک‌های نجات مالی را به بخش‌های هواپیمایی و خودرویی ارائه کرده‌اند. این عدد، 40 میلیارد دلار بیشتر از سرمایه‌گذاری‌هایی است که برای انرژی‌های تجدیدپذیر هزینه شده است.
چندین تن از رهبران جهان، از جمله بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا و آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، بر محوری بودن بحران آب‌‌وهوایی در دوران احیای اقتصادی پس از کرونا، تاکید کرده‌اند. در حال حاضر بسیاری از شهرهای دنیا پس از همه‌گیری کرونا، از دوچرخه‌سواران و عابران پیاده حمایت کرده‌اند و خیابان‌هایی را که پیش‌تر در سلطه ماشین‌ها بود، در اختیار دوچرخه‌سواران قرار داده‌اند.
اما در حالی که کشورهای گروه 7 برای متوقف کردن حمایت مالی از زغال‌سنگ توافق کرده‌اند، ثروتمندترین کشورهای جهان، میلیاردها دلار را صرف توسعه گاز، یعنی دیگر سوخت فسیلی کرده‌اند و این حمایت مالی در میان کشورهای کم‌درآمد نیمه جنوبی، حدود چهار برابرِ حمایت از پروژه‌های بادی یا خورشیدی است. به گفته آژانس بین‌المللی انرژی، با آغاز باز شدن اقتصادها در جهان، انتظار می‌رود که انتشار گازهای گرم کننده زمین برای دومین سال متوالی، به بیشترین حد سالیانه خود در تاریخ برسد. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل گفته که از تعهدات گروه 7 استقبال می‌کند، زیرا «بسیاری از کشورها هنوز به زغال سنگ معتاد هستند» اما برای آنچه که او «سال پیروزی یا شکست» نامیده، خیلی چیزها به نشست مهم آب‌وهوایی سازمان ملل در ماه نوامبر در اسکاتلند بستگی دارد.
گوترش گفته است: «ما باید یارانه‌های سوخت‌های فسیلی را قطع کنیم؛ این یک موضوع بسیار مهم است. ما باید به هزینه‌های واقعیِ موجود در اقتصاد، یعنی هزینه‌های کربن نگاه کنیم. اگر به درستی، این هزینه‌ها را درنظر بگیریم، بدیهی است که بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های انجام شده برای سوخت‌های فسیلی در مرحله احیای اقتصادی، سودآور نخواهد بود. اینها دارایی‌های سرگردان و بدون آینده هستند.»
اولویت اصلی دبیرکل سازمان ملل در اجلاس گروه 7، فشار بر رهبران حاضر در این نشست در مورد موضوع مورد مناقشه امور مالی اقلیمی خواهد بود. بخشی از توافق اقلیمی پاریس که در سال 2015 بر سر آن توافق شد، این بود که سالیانه 100 میلیارد دلار به کشورهای در حال توسعه کمک کنند تا آنها خود را برای مقابله با سیل، خشکسالی، امواج گرمایی و سایر تاثیرات بحران آب‌وهوایی بر روی جوامع، آماده کنند.
این پول هیچ‌گاه به طور کامل پرداخت نشد، با این حال گوترش گفته است که «ناممکن» است که بخواهیم با بحران آب‌وهوایی به طور موثری مقابله کنیم اما به کشورهای فقیرتر کمکی نکنیم. او گفته است که کشورهای گروه 7 باید این پول را به منظور «بازسازی اعتمادِ» کشورهای در حال توسعه، پرداخت کنند.
دبیر کل سازمان ملل گفته است: «این 100 میلیارد دلار، حیاتی است. اقدامات آب‌وهوایی تاکنون با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای صورت گرفته است. اما کشورهای در حال توسعه، در سازگاری با تاثیرات موجود تغییرات آب‌وهوایی، مشکلات بزرگی دارند.» گوترش گفته که امیدوار است جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده آمریکا، پس از دوران دونالد ترامپ، خود را دوباره درگیر دیپلماسی بین‌المللی آب‌وهوایی کرده، بتواند سایر کشورها را برای پایبندی به تعهدات‌شان در ارائه کمک‌های مالی آب‌وهوایی، به حرکت درآورد.
با این حال، سالیمول هوک، مدیر مرکز بین‌المللی تغییر و توسعه آب‌وهوا در بنگلادش، می‌گوید که آمریکا، باید کارهای زیادی را انجام دهد: «بایدن راه دشواری را در پیش دارد چون این آمریکای دوران ترامپ بود که این خسارت را وارد کرده است.»
افزایش دمای بیش از
1.5 درجه‌ای
دانشمندان اخیرا هشدار داده‌اند که جهان ممکن است حد متوسط افزایش دمای 1.5 درجه سانتی‌گرادی را که در توافقنامه پاریس تعیین شده بود، در 5 سال آینده – البته به طور موقت- رد کند. با این حال، گوترش گفته است که «نه‌تنها ممکن است، بلکه ضروری است» که برای ممانعت از گرم شدن زمین بیش از این اندازه، تلاش کنیم، چرا که هر افزایش دمایی فراتر از آن، تاثیرات ویرانگر آب‌وهوایی خواهد داشت. او گفته است: «هنوز فرصت باقی مانده است اما روی لبه قرار گرفته‌ایم. وقتی در آستانه پرتگاه هستید، باید مطمئن شوید که گام بعدی خود را در مسیر درستی برمی‌دارید.»
از سوی دیگر، گروهی از دانشمندان برجسته آب‌وهوایی از رهبران گروه 7 خواسته‌اند که هزینه‌های سنگین ناشی از عدم حفظ گرمایش زمین در زیر 1.5 درجه سانتی‌گراد را در نظر بگیرند.
دانشمندانی از یو.سی.ال، دانشگاه اکستر و مرکز بین‌المللی تغییر و توسعه آب‌وهوایی، در منشوری اعلام کرده‌اند که گذر از حد افزایش دمای 1.5 درجه‌ای که در توافق پاریس تعیین شده، بسیار بیشتر از کمک‌های مالی جهانی به کشورهای فقیر برای رسیدن به این حد از گرمایش، هزینه‌بر خواهد بود.
آنها اعلام کرده‌اند که امیدوارند دولت‌ها، مشاغل و مردم از این منشور پیروی کنند تا بتوانند بر گفت‌وگوها برای کمک‌های مالی آب‌وهوایی تاثیر بگذارند و در اجلاس آب‌وهوایی بعدی موسوم به Cop26 که در ماه نوامبر، در گلاسکوی اسکاتلند برگزار می‌شود، تصمیماتی کلیدی گرفته شود.
بیشترین کسانی که در معرض تاثیرات بحران آب‌وهوایی هستند، در نیمکره جنوبی، یعنی در کشورهای کم‌درآمد حضور دارند، اما این کشورها مسئول انتشار کمترین گازهای گلخانه‌ای در سطح جهان هستند. در این منشور گفته شده که برای کاهش کافیِ انتشار گازهای گلخانه‌ای، کشورهای ثروتمند باید به کشورهای فقیرتر، غرامت بدهند و جبران خسارت کنند. همچنین این مبالغ باید منعکس‌کننده مسئولیت کشورهای ثروتمند در این بحران و آسیب‌پذیری کشورهای فقیر باشد.
این منشور با هدف تشویق کشورهای ثروتمند برای حمایت از کشورهای کم‌ثروت‌تر ایجاد شده تا اولا این کشورهای فقیر بتوانند کربن‌زدایی کنند و ثانیا بتوانند اقدامات لازم را برای محافظت از خانه‌ها، مشاغل و زمین‌های خود در مقابل اتفاقات مرتبط با اقلیم، مثل حوادث شدید آب‌وهوایی، بهداشت ضعیف، از بین رفتن مشاغل و به خطر افتادن امنیت غذایی انجام دهند.
دانشمندان این موضوع را روشن کرده‌اند که انتشار گازهای گلخانه‌ای باید تا سال 2030 به نصف کاهش یابد تا جهان با افزایش دمای بیش از 1.5 درجه سانتی‌گرادی مواجه نشود. آستانه‌ای که ورای آن حوادث وحشتناک آب‌وهوایی است. پیشتر لُرد استرن، اقتصاددان اقلیمی گفته بود: «این لحظه‌ای حیاتی در تاریخ است. یا از همه‌گیری به شکلی قدرتمند و پایدار بیرون می‌آییم، یا نه.»

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *