رئیس نشست آب‌وهوایی Cop26 می‌گوید که زغال‌سنگ را باید به تاریخ بسپاریم، چون جهان «با آخرین امید» خود برای مقابله با بحران آب‌وهوایی روبرو است. الوک شارما، وزیر پیشین بازرگانی انگلیس و رئیس دوره‌ای کنفرانس تغییرات آب‌و‌هوایی Cop26 که قرار است در ماه نوامبر(آبان) در گلاسکوی انگلیس برگزار شود، گفته است: «این آخرین امید برای مقابله با افزایش دمای بیش از 1.5 درجه سانتی‌گرادی است. بهترین شانس ما برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر… برای داشتن شغل‌هایی سبز و هوایی پاک‌تر. من ایمان دارم که رهبران جان بهتر از همیشه عمل می‌کنند و نمی‌خواهند که تسلیم سرنوشت شوند.»

به گزارش گاردین، حفظ افزایش دمای جهانی تا 1.5 درجه سانتی‌گراد نسبت به سطوح پیشاصنعتی، هدف آرمانی توافق آّب‌وهوایی پاریس است. چرا که دانشمندان هشدار داده‌اند که افزایش دما بیش از این اندازه باعث آب شدن یخ‌های قطبی، زیر آب رفتن جزیره‌های پَست و مرگ مرجان‌ها می‌شود.
الوک شارما در سخنرانی خود به موضوع زغال‌سنگ، یعنی آلوده‌ترین سوخت فسیلی اشاره کرد و آن را اولویت شخصی همه افراد خواند و گفت، در همکاری با دولت‌ها و از طریق سازمان‌های بین‌المللی تلاش زیادی کرده تا تخصیص بودجه به سوخت‌های فسیلی پایان یابد. او گفته است: «اگر در مورد افزایش دمای 1.5 درجه سانتی‌گراد جدی باشیم، نشست گلاسکو باید نشستی باشد که استفاده از زغال‌سنگ را به طور کلی را به تاریخ می‌سپارد؛ کسب‌وکار زغال‌سنگ باید دود شود و به هوا برود. این تکنولوژی قدیمی است.»
به گفته آژانس بین‌المللی انرژی، افزایش استفاده از زغال‌سنگ پس از قرنطینه و تعطیلی سراسری، دلیل اصلی افزایش سریع گازهای گلخانه‌ای در مدت اخیر بوده است. دیده‌بان انرژی جهانی پیش‌بینی می‌کند که طی این سال، دومین جهش بزرگ در انتشار گازها ثبت شود. دولت بریتانیا ماه‌های متوالی درگیر معدن زغال‌سنگ جدید پیشنهادی در کامبریا است که اولین معدن در 30 سال گذشته در بریتانیا است. معدن کامبریا اولین‌بار چراغ سبز خود را از همکار شارما، یعنی رابرت جنریک، وزیر مسکن و شهرسازی در انگلیس دریافت کرد. تصمیمی که باعث خشم جامعه جهانی شد، خصوصا وقتی قرار است انگلیس میزبان نشست Cop26 باشد. وزرا در ابتدا استدلال می‌کردند که این معدن به جای تولید زغال‌سنگ برای تولید برق، زغال کُک تولید می‌کند؛ اما بعد تصمیم بر توقف آن گرفتند تا در دادگاه عمومی، در مورد آن تصمیم‌گیری شود. با وجود دیپلماسی جهانی فشرده در شش ماه پیش‌رو، سایر وزرای انگلیس هم با تمرکز بر تلاش برای سبز کردن اقتصاد و حرکت به سوی انرژی‌های پاک، از تلاش‌های شارما حمایت می‌کنند. دولت قصد دارد پروژه‌هایی را در سراسر کشور آغاز کند و به نمایش بگذارد که باعث ایجاد مشاغل سبز و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. با این حال، دولت به خاطر عدم تطابق ادعاهای نخست وزیر در مورد اقدامات آب‌وهوایی با سیاست‌های اعمال‌شده، با انتقادهایی روبه‌رو شده است. یکی از بهترین طرح‌های «احیای سبز» در بریتانیا، طرح اعطای خانه‌های سبز بود؛ طرحی که قرار بود صدها هزار خانه را برای حفظ انرژی، عایق‌بندی کند اما این طرح پس از شش ماه و نتایج ناامیدکننده، متوقف شد. چندین سیاست دیگر هم از جمله ساخت‌وساز ساخت‌وساز جاده‌ای، گسترش فرودگاه‌ها، و کاهش مشوق‌ها برای خرید خودروهای الکتریکی و استفاده کمتر از هواپیما برای مسافرت‌های داخلی هم مورد انتقاد قرار گرفته است.
بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا که در نشست گروه 7 که ماه دیگر در کورنوال برگزار می‌شود، رئیس جلسه است، از سایر کشورهای ثروتمند خواسته تا کمک‌های مالی بیشتری را برای کشورهای فقیر فراهم کنند تا آنها بتوانند انتشار گازهایشان را کاهش دهند و با اثرات آب‌وهوایی مقابله کنند. با این حال تصمیم خود او برای کاهش کمک‌های خارج کشور از 0.7 درصد به 0.5 درصد تولید ناخالص داخلی، و متمرکز کردن بسیاری از پروژه‌ها، مورد انتقاد چهره‌های برجسته آب‌وهوایی قرار گرفته است.
تریسی کارتی، مشاور سیاست‌های اقلیمی در آکسفام می‌گوید: «وقتی دولت بریتانیا در تعهدات آب‌وهوایی‌اش در جهان پیشتاز است، نباید باید از رفتاری شبیه رفتار پادشاه بدون لباس، خودداری کند. (یعنی همانطور که به بقیه می‌گوید برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی چگونه رفتار کنند، خودش نباید طور دیگری عمل کند). به نظر می‌رسد در حالی که می‌گویید باید زغال‌سنگ را به تاریخ سپرد، نباید از معدن زغال‌سنگ در کامبریا حمایت کنید؛ این کارها و رفتارها علائم کاملا اشتباهی را به جهان مخابره می‌کند. حمایت از اکتشاف بیشتر نفت و گاز در دریای شمال نیز باعث شرمساری دولت در این سال شده است.» آمریکا و چین، دو کشوری هستند که بیشترین سهم را در انتشار گازهای گلخانه‌ای دارند. این دو کشور اخیرا توافق کرده‌اند که در زمینه تغییرات آب‌وهوایی با یکدیگر همکاری کنند.
پس از خروج آمریکا از توافقنامه اقلیمی پاریس، توسط دونالد ترامپ، بسیاری از کشورها هم در به سرانجام رساندن تعهداتشان بازماندند. با روی کار آمدن دولت جدید آمریکا به ریاست جو بایدن، آمریکا دوباره به توافق اقلیمی پاریس بازگشت. جو بایدن، اجلاسی را میزبانی کرد که در آن بیش از 40 کشور دنیا در مورد تعهدات جدید آب‌وهوایی‌شان سخن گفتند. حالا فرصتی دوباره برای بازگشتن در مسیر اهداف توافقنامه اقلیمی پاریس ایجاد شده است. در این توافقنامه که در سال 2015 امضا شد، تعیین شد که افزایش دمای جهانی نباید بیش از 1.5 درجه سانتی‌گراد نسبت به سطح پیشاصنعتی باشد. چرا که افزایش بیش از این اندازه می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به زندگی موجودات در زمین وارد کند. آب شدن یخ‌های قطبی، بالا رفتن سطح دریاها، افزایش تعداد و شدت طوفان‌ها، آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع، خشکسالی، کاهش تولید محصولات کشاورزی و آسیب دیدن زنجیره غذایی، و قحطی آسیب‌هایی است که با گرم‌تر شدن زمین، جان ساکنان این سیاره را تهدید می‌کند.
جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا اعلام کرده که تا پایان سال 2030، انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا 50 درصد کاهش خواهد داد؛ گرچه این عدد نسبت به تعهدات باراک اوباما، رئیس‌جمهوری اسبق آمریکا بسیار بیشتر است، اما نسبت به تعهدات کشورهای اتحادیه اروپا، از جمله انگلیس، پایین‌تر است. بریتانیا تا پایان سال 2030 بنا دارد انتشار گازهای گلخانه‌ای را 68 درصد کاهش دهد. این رقم برای کشورهای اتحادیه اروپا 55 درصد است. با این حال برخی از تحلیل‌گران معتقدند که هنوز این تعهدات نمی‌توانند باعث مقابله با تغییرات آب‌وهوایی شود و تعهدات کشورها باید بلندپروازانه‌تر از این باشد.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل هشدار داده که این دهه، دهه حیاتی است. هرکاری بخواهیم بکنیم باید در همین دهه انجام شود. اگر نتوانیم انتشار کربن را تا حد چشمگیری کاهش دهیم، شاید دیگر نتوانیم جلوی تغییرات آب‌وهوایی را بگیریم. حالا قرار است نشست آب‌وهوایی سازمان ملل، موسوم به Cop26 در ماه نوامبر (آبان) به میزبانی انگلیس برگزار شود. این مهم‌ترین نشست آب‌وهوایی از زمان توافقنامه پاریس تاکنون است. نشستی که یا جهان را از بحران آب‌وهوایی نجات خواهد داد یا خط بطلانی است بر تمام امیدها و آرزوها برای نجات زمین و ساکنانش.